سخنرانی «نلسون ماندلا» در آغازِ کارش پس از گذراندن بیستوشش سال حبس:
عمیقترین ترس ما این نیست که ناتوان هستیم. عمیقترین ترس ما آن است که، ما بیش از اندازه نیرومندیم. نور ماست که ما را میترساند نه تاریکیمان.
ما از خودمان میپرسیم: «من که هستم که درخشان، محشر، بااستعداد و عالی باشم؟» در واقع ما که هستیم، اگر چنین نباشیم؟
تو فرزند خداوندی. نقشِ کوچک بازی کردن تو خدمتی به دنیا نمیکند. شانه خالی کردن در هیچ جا معنایی ندارد. در نتیجه، دیگران از اینکه اطراف شما هستند احساس ناامنی نمیکنند.
ما زاده شدیم تا عظمت خداوند را که در درونمان است آشکار سازیم.
این شکوه، تنها در بعضی از ما نیست، بلکه در همه وجود دارد. همین که به نور خودمان اجازهی درخشیدن دهیم، ناخودآگاه به دیگران اجازه میدهیم این کار را تکرار کنند.
وقتی که از ترسهایمان رهایی مییابیم، وجودمان به طور خودکار دیگران را آزاد میسازد...