این که وضع و سطح فرهنگی ما میانگینِ پایینی دارد دیگر جای بحث و استدلال ندارد. فرهنگ یعنی شیوه‌ی زندگی مردم و وضع فرهنگی پایین به معنای شیوه‌ی بدِ مردم برای زندگی کردن است.
وقتی که در خیابان آشغال می‌ریزیم. وقتی که آلودگی صوتی ایجاد می‌کنیم، وقتی که حیوانات را آزار می‌دهیم، وقتی بد رانندگی می‌کنیم و فحش می‌دهیم دلایلی مستند برای وضع فرهنگی فاجعه‌بارِ جامعه برجا می گذاریم. با این حال اگر پیامد آشغال ریختن، سواحلِ کثیف، پیامد آلودگی صوتی، ایجاد امراض روحی و آزار دیگران، پیماد حیوان آزاری از بین رفتن گونه‌های جانوری و پیامد بد رانندگی کردن ایجاد ترافیک است؛ پیامد شیوه‌ی اجتماعی غلط در برخورد با کرونا مرگ است!
آن افرادی که در حراج کفش ۳۹ هزار تومانی آن توحش ددمنشانه را به نمایش می‌گذارند و یا آن افراد نادانی که در فاصله‌ی ۳۰ سانتیمتری یکدیگر در پارک بلاهت خود را به نمایش گذاشته و به التماس کادر درمان بی‌توجهی می‌کنند یک تفاوت با آشغال‌ریز‌ها، ترافیک‌ایجادکن‌ها، مردم‌آزارها و حیوان‌آزارها دارند و آن اینکه آن‌ها «رسما قاتل هستند!» قاتلانی مسلح به سلاح مرگبار کرونا که حداقل و در حالتی خوش‌بینانه ۲ سال برای قبض جان ما در کمین نشسته‌اند. (تا رسیدن زمان واکسن به ایران)
آیا امیدی هست؟ آیا تا ۲ سالِ دیگر زنده می‌مانیم؟ این احتمالی است که در ایران از هر جایی کمتر است.
