ایده‌یابی با کشفِ حالات و ساعات سرنوشت‌ساز

استاد گفت: «هر کسی یک جوری فکرش باز میشه و خلاقیتش گل می‌کنه. مثلا من وقتی می‌خوام کارهای تبلیغاتی بکنم، حتما باید برم تو وانِ آبِ گرم تا بتونم ایده‌پردازی کنم. حالا بگین ببینم شما چجوری فکرتون باز میشه؟»

هنوز اما فعلِ جمله‌ی استاد لطیف‌الطبع تمام نشده بود که من به وسط پریدم و گفتم: «آقا اجازه! ما صبر می‌کنیم تا نصفِ شب شه!»

ناگهان کلاس از این وصفِ عجیب از خنده منفجر شد و در حالی که استاد با خودش سبک و سنگین می‌کرد که چه جوابی به من بدهد، با لحن جدی‌تری ادامه دادم: «راست می‌گم استاد من تازه نصفِه شب‌ها مغزم شروع می‌کنه به کار کردن و...»

راست هم می‌گفتم! آن قدر راست که اگر کنکور در ساعتِ ۲ نصفه‌شب برگزار می‌شد من رتبه‌ی تک رقمی می‌آوردم.

من تقریبا هر شاعب ساعتِ ۲ نصفه‌شب به رخت‌خواب می‌روم و طی این سال‌ها نا‌امیدانه دریافته‌ام که تا ساعت ۴ صبح خوابم نمی‌برد. چراغ را خاموش می‌کنم و موبایل و دفتر و مداد را کنارِ دستم می گذارم.

کم‌کم ذهن من به منطقه‌ی شفقِ قطبی تبدیل می‌شود! ستاره‌های دنباله‌دارِ فراوانی از حریمِ ذهنم عبور می‌کنند، در حالی که از خود ردِ ایده‌هایی ریز و درشت را برجا گذاشته‌اند.

اما برای من این ۲ ساعت زجرآورترین و در عینِ حال پرثمرترین ساعات زندگی‌ام است. در طولِ این ۲ ساعت بارها از جا بلند می‌شوم، برق را روشن می‌کنم و چیزی را که به ذهنم رسیده است یاداشت می‌کنم یا به شکلِ صوتی ضبط می‌کنم و یا آن را در گوگل جستجو می‌کنم.

نمی‌دانم دقیقا چه می‌شود. در این لحظات ذهن حالتِ ماشینی را دارد که آلارم اتمامِ بنزینش فعال شده و چون می‌داند هر لحظه ممکن است خاموش شود، سعی می‌کند خود را تا حدِ ممکن به مقصد نزدیک‌تر کند.

اصلا روی به خاطر آوردن این ایده‌ها در روزِ بعد حساب نمی‌کنم، اوائل که تنبل‌تر بودم و سازوکارِ این فورانِ ایده را نمی‌دانستم، سعی می‌کردم آن‌ها را به خاطر بسپارم و ثبت و ضبطِ آن‌ها را به روزِ بعد موکول می‌کردم.

صبح که بلند می‌شدم اما به کسی می‌مانستم که بداند خواب دیده است اما هیچ نداند و به یاد نیاورد که چه خوابی دیده است.

فکر که می‌کنم می‌بینم مهمترین تصمیمات زندگی‌ام را در همین ساعت‌ها گرفته‌ام، اتکای من به این ۲ ساعت طلایی آنچنان است که اگر سوالی از من بکنید من پاسخ سوالِ شما را به نصفه‌شب موکول می‌کنم! و البته که این ساعات و حالات فقط متعلق به من نیست. به قول استاد: «هر کسی یک جوری فکرش باز میشه و خلاقیتش گل می‌کنه.» فقط باید با خودشناسی و خودکاوی کشف کنید که چه حالات و ساعاتی در موردِ شما صدق می‌کند؟!