اول بگم چی شد که تصمیم گرفتم همچین پستی بنویسم. دوستم میخواست اینترنتشو عوض کنه، یه خرده صحبت کردیم و یهو یه ISP (شرکت ارائه‌دهنده‌ی اینترنت)ای رو مطرح کرد و چیزای جالبی راجع بهش گفت. من رفتم چک کردم و تعجب کردم که تا الان راجع بهش نشنیده بودم. کلا هم خیلی صحبت میشه که کدوم اینترنت خوبه و میخوام عوض کنم و ... . در نتیجه تصمیم گرفتم یه پستی بنویسم که هرکی گفت چه اینترنتی بگیرم، ارجاعش بدم به این تا کار همه راحت بشه. پست تعاملی چیه؟ من خب از همه‌ی اینترنتا خبر ندارم طبیعتا. اطلاعاتم هم ممکنه غلط باشه. در نتیجه از کامنت‌ها هم استفاده می‌کنم واسه کامل کردن پست و تصحیحش. کامنت‌هایی که چند نفر تاییدش کنن یا چندتا کامنت مشابهش باشه احتمالا میاد تو پست. نکته‌ی خاصی اگه به نظرتون اومد به قول این یوتیوبرا comment below تا اگه دیدم کمکی به بهتر شدن مطلب میکنه اضافه‌ش کنم.
ممکنه اسم سایت نت‌سنج+ رو هم شنیده باشید که اخیرا راه افتاده و بر اساس منطقه‌ی سکونت، کیفیت اینترنت شرکت‌های مختلف تو زمینه‌های مختلفو میگه. البته نمیدونم چقد درسته ولی یه سر بهش بزنید بدک نیست.
تا جایی که من خبر دارم، تو ایران دو نوع کلی اینترنت خونگی الان موجوده:
شامل VDSL، ADSL و اینترنت بر بستر فیبر نوری (FTTH) (البته یه سری انواع دیگه مثل cable هم هست که تو ایران نداریم)
همونطور که از اسمش پیداس، اگه از این گروه اینترنت بگیرید مستقیم از مرکز مخابراتی تا خونه کابل کشیده میشه. مزیتش نسبت به گروه بی‌سیم بعضا سریعتر بودن و آماده بودن زیرساختشه. معایبش هم سرعت کند انتقال اطلاعات تو سیم مسیه. یه توضیح مختصر برای هرکدوم:
شامل دو نوع: TD-LTE و اینترنت مرکزی (که ممکنه به اسم اینترنت بی‌سیم هم شنیده باشینش).
به این صورته که شما یه آنتن تو خونه دارید که اطلاعاتو به صورت بی‌سیم با دکل ارائه‌دهنده‌ی اینترنت مبادله میکنه.
شایع‌ترین اینترنت پرسرعت. چون بر بستر تلفنه خیلی از خونواده‌ها بهش دسترسی دارن، تعداد شرکتایی که ارائه میدنش هم خیلی زیاده. سرعت‌های مختلف هم هست تا 16 مگابیت بر ثانیه که البته همه نمیتونن به این سرعت برسن. فاصله تا مرکز مخابراتی و سیم‌کشی داخل ساختمون نقش مهمی تو کیفیت اینترنت داره. مثلا ما خودمون نمیتونستیم اینترنت 16 مگ بگیریم چون نویز میفتاد و هی قطع و وصل میشد. معلوم هم نشد به خاطر زیرساخته یا کابل‌کشی ساختمون.
بعد از معرفی اینترنت غیرحجمی*، حجم‌های بسته‌های شرکت‌ها به طرز عجیبی زیاد شده. یه حدود قیمت مشخصی هم دارن همشون. مثلا با حدود 50 هزار تومن ماهیانه، میشه اینترنت 8 مگ با سقف دانلود 200 گیگ گرفت. یعنی تو سرعتای بالا اصلا مشکل حجم وجود نداره اما یه مشکلی که هست که اون اوائل خیلی بهش گیر داده شد اینه که بسته‌های سرعت بالا و حجم کم یا بالعکس وجود نداره یا کمه که مثلا برای کاربرایی که صرفا صفحات وب رو باز میکنن ولی سرعت بالا میخوان شاید یه ذره نامناسب باشه.
*اینترنت غیرحجمی: یعنی شما همیشه اینترنت دارید اما یه حجم مصرف منصفانه دارید که فقط تا اون مقدار مصرف حجم سرعتی که خریدید رو میگیرید و بعدش سرعت حداقل میشه (مثلا 128kbps).
و اما شرکت‌های مختلف.
همونطور که گفتم، تو ADSL شرکتای مختلف چندان فرقی ندارن چون قیمت‌ها و حجم‌ها تقریبا مصوبه و به دلیل رقابت بالا، هر شرکت سعی میکنه کیفیت خوبی ارائه بده (البته به جز مخابرات اونطور که از شنیده‌ها بر میاد). یه مقایسه‌ی خوب از حجم منصفانه‌ای که ISPها میدن (با تشکر از زومیت):
تا قبل از این جریان کرونا، اینطور که به نظر میاد VDSL خونگی رو صرفا مخابرات ارائه میداد اونم صرفا برای افرادی که ADSL نمی‌تونستن داشته باشن. به گفته‌ی شاهدان عینی خیلی هم کیفیت بدی ارائه میدادن که فک کنم به خاطر اینه که سرویساش خیلی متنوع نبود. با اومدن کرونا و همت وزیر جوان، به نظر داره VDSL کم کم همگانی میشه و تو تهران و قم نصبش شروع شده. ثبت درخواست هم از طریق سایت ISPها انجام میشه ولی مثکه تا لحظه‌ی نوشته شدن این پست فقط مخابرات داره درخواست میگیره (اسم سرویس "سُرینو" هستش). برای نصب سرویس VDSL اینطور که شنیدم قرار نیست هزینه‌ای گرفته بشه اما نکته‌ی مهم اینه که باید مودم جدید و مخصوص گرفت که قیمتش بیشتر از مودم‌های ADSLه و البته قراره شرکت‌ها یا خودشون با قیمت مناسب‌تر بفروشن یا با مودم‌های قدیمی تعویض کنن. قیمت سرویس‌های VDSL مخابرات:
طبق انتظار، سرعت‌های بالاتر موجوده با حجم‌های بیشتر. سرعت VDSL هم بستگی به فاصله از اون جعبه تقسیمی داره که فیبر نوری بهش میرسه (چون از اونجا به بعد با کابل مسیه).
اول بگم که FTTH مخفف fiber to the home هستش. اون H تهش میتونه چیزای دیگه هم باشه که کاری نداریم. خونگیش همین FTTH. این سرویس خیلی جدیدا توسط شرکت مخابرات با اسم "تانوما" تو ایران معرفی شده. برای گرفتن سرویس باید درخواست بدید که هم میشه از طریق این لینک انجامش داد و هم میشه با مراجعه حضوری به مرکز مخابراتی محل سکونت ثبت درخواست کرد. ما با لینک درخواست دادیم اما چون خبری نشد، مجبور شدیم حضوری بریم مرکز. برای ثبت نام هم حضور مالک خط و کارت ملیش (و شاید شناسنامه‌ش الان درست یادم نیست) لازمه.
سرعت‌ها، حجم‌ها و قیمت‌های سرویس‌هاش درست مثل قسمت پس‌پرداخت (باکس نارنجی اول) عکس تعرفه‌های VDSLه که بالا گذاشتم (متاسفانه عکس خوب جدا پیدا نکردم) ولی یه سری شرایط داره که اینا هستش:
حالا پروسه‌ی نصب چطوریه؟ همون موقع که میرید ثبت‌نام چک میکنن که اطراف خونه‌تون باکسی هستش که از مرکز مخابراتی بهش فیبر نوری باشه یا نه. اگر نبود میرید تو صف تا این که چندتا واحد تو همون حوالی سرویس درخواست کنن. اگه این اتفاق بیفته میان باکس نصب میکنن. میتونید اگه باکسی اطرافتون نبود و تو مجتمع زندگی میکنید، همسایه‌ها رو قانع کنید که بیان درخواست بدن. بعد از باکس به واحدها میان کابل میکشن. تو پروسه‌ش هم از یه دستگاهی استفاده میکنن که 10 هزار دلار قیمتشه و کابل‌های فیبر نوری رو به هم وصل میکنه و خیلی جالبه. اینم چون خیلی خوشم اومده بود گفتم بگم.
تجربه تا الان: واقعا عالیه و من دارم لذت می‌برم. فک میکردم قطعی وصلی و این‌ها زیاد باشه ولی اصلا نبوده. یه مشکلی که هست تو بازی آنلاینه و مخابرات این مشکل رو هندل نمیکنه چون ملاک پشتیبانیش فقط سرعت دانلوده و نه هیچ چیز دیگه مثل سرعت آپلود و کیفیت ارسال packetها. به عبارت دیگه مخابرات مشکل رو "نگرفتن سرعت دانلودی که ذکر شده" تعریف میکنه. البته پینگ عالیه‌ها، ولی packet loss اتفاق میفته تو بازی‌ها که اونم به خاطر سرویس فیبر نوری نیست به خاطر مسیر اینترنته.
سرویس اینترنتی که مثل اینترنت گوشی عمل میکنه و سرعتش هم بالاس و تا 40 یا 50mbps هم میتونه بالا بره. البته فرقش با سرویسای کابلی اینه که میتونه تحت تاثیر عواملی مثل آب و هوا قرار بگیره. یا این که اگه فاصله تا دکل زیاد باشه یا مانع سر راه آنتن‌دهی باشه، کیفیت میاد پایین. مزیتش اینه که قابل حمله و میتونید مودم رو هرجایی که ارائه‌دهنده سرویس میده ببرید، حتی شهرای دیگه. شرکتای زیادی ارائه میدنش؛ هم خیلی از شرکتایی که ADSL ارائه میدن هم یه سری شرکتای دیگه مثل ایرانسل و مبین‌نت که تخصصی‌تر TD-LTE ارائه میدن. از جزئیات بسته‌ها و ایناشم خبری ندارم پس کامنت بیلو. اما یه شرکت خاصی هست که باید حتما بهش اشاره کنم و همونیه که اول پست گفتم.
برای این نوع اینترنت باید آنتن نصب بشه تا دکل‌های ارائه‌دهنده رو دریابه و به همین دلیل بیشتر برای مجتمع‌های بزرگ استفاده میشه. مشکلاتش هم مثل مشکلات TD-LTEه (تاثیر شرایط محیطی روی امواج و لزوم وجود دید آنتن به آنتن خوب). مزایاش اینه که میشه یه سرعت خیلی بالا رو به مجتمع اختصاص داد تا تقسیم بشه. همچنین چون دکل پیش خود مشترکه، فاکتور فاصله حذف میشه. شرکت‌هایی که ارائه میدن این سرویسو خیلی معروف نیستن و منم اطلاع زیادی ندارم. یه چندتاشون که شاید معروف‌تر باشن: پتیاک، ماهان‌نت، پیشگامان. باز هم نیازمند یاری سبزتان در بخش نظرات هستیم.
بسیار خب توضیحات من دیگه تموم شد. همونطور که دیدید (اگه خونده باشید) خیلی اطلاعات من ناقص بود و شاید اشتباه هم باشه. قراره با هم تکمیلش کنیم پس ما رو از نظراتتون دریغ نکنید تا به یه پست کامل و تر و تمیز تبدیل بشه.
