همون‌طور که می‌دونید قصه قصه‌ی انتقامه. انتقامی که در این دنیا یا دنیای دیگه گرفته میشه.
طرح اصلی فیلمنامه واسه دیوید فرنزونی بود. کسی که چند سال قبلش آمیستاد رو برای اسپیلبرگ نوشت و باعث جلب توجه کمپانی "DreamWorks" شد. اسپیلبرگ به فرانزونی گفت سه تا سوال ازت می‌پرسم، اگه جواب هر سه مثبت بود بریم این فیلمو بسازیم؛
قصه در روم باستان می‌گذره نه امریکا یا ژاپن. درسته؟
ماجراها توی کولوسئوم رخ میده؟
گلادیاتورا برای زنده موندن باید با شمشیر و حیوونای درنده بجنگن؟
طبعا جواب هر سه مثبت بود و کمپانی با فرانزونی قرارداد بست.
فرانزونی ملهم از رمان "آن‌ها آماده‌ی مرگ هستند" نوشته‌ی دنیل منیکس و متاثر از حس و حال کتک‌کاری‌های گلادیاتوری قصه‌ی گلادیاتور را نوشت و به کمپانی داد. والتر پارکز و داگلاس ویک تهیه‌کننده‌های فیلم دست به کار تولید شدن. مسئله اول این بود که خب کی قراره این فیلمنامه رو بسازه؟
انتخاب اونا کسی نبود جز ریدلی اسکات. یه فیلمساز با استعداد و کاربلد که تا اون وقت اسم فیلمایی مثل بلیدرانر، تلما و لوییز، بیگانه و فتح بهشت تو کارنامه‌ش به چشم می‌خورد.
میگن اسکات ته دلش راضی نمی‌شد گلادیاتور رو بسازه تا اینکه یکی از ترفندای ویک و پارکز جواب داد. اونا یه تابلوی معروف از نقاش فرنسوی ژان_لئون ژروم بهش نشون دادن. تابلویی به اسم "شست برگشته". گلادیاتوری که منتظر تایید تماشاگرا برای کشتن رقیب شکست‌خورده‌ی خودشه. شاید همین لحظه که مرگ یه آدم بسته به هورا کشیدن یه جماعته نظر اسکات رو عوض کرد.
به هر حال اسکات وارد میدون شد. فیلمنامه فرانزونی تصویرسازی خوبی داشت ولی دیالوگ‌ها مطلوب اسکات نبود. برای همین اون جان لوگان رو استخدام کرد تا او‌ن‌طور که دوست داره دیالوگ‌ها رو عوض کنه. حتی فکر حذف خانواده ماکسیموس هم از کله‌ی لوگان دراومد. فیلمنامه چندین و چندبار بازنویسی شد.
هم‌زمان که اسکات و لوگان سرگرم فیلمنامه بودن، پارکز مذاکرات اولیه رو با بازیگرا شروع کرده بود. انتخاب اسکات، برای نقش ماکسیموس راسل کرو بود. بهش گفتن این یه فیلم صد میلیون دلاری زیر دست ریدلی اسکاته. هستی؟ کرو هم گفت من طرفدار دو آتیشه‌ی اسکاتم. معلومه که هستم. میگن انتخاب اول مل گیبسون بوده ولی اسکات این ادعا رو رد کرده.
دو هفته قبل از شروع فیلمبرداری نق و نوق بازیگرا بلند شد. هنوز با فیلمنامه مشکل داشتن. آخر ویلیام نیکلسون هم به تیم نویسنده‌ها اضافه شد. دوباره دستی به سر و روی فیلمنامه کشیدن و یه سری چیزا رو تغییر دادن. مدیر اجرایی دریم‌ورکس میگه:
"کرو همون موقع قصد داشت خودش فیلمنامه رو تغییر بده. راستشو بخواید اول از گفتن اون دیالوگ معروف"من انتقاممو خواهم گرفت، یا تو این دنیا یا تو اون دنیا" امتناع می‌کرد."
راسل کرو هم حرف‌های جالبی درباره فیلمنامه میزنه:
"خب با 32 صفحه شروع کردیم. یه نویسنده امریکایی، یه نویسنده انگلیسی و تهیه‌کننده‌هایی که دائم ایده‌های خودشونو طرح می‌کردن. آخر سر ریدلی با نظر خودش به یه نتیجه می‌رسید. منم سعی می‌کردم بهترین کار خودمو ارائه کنم"
بعد از چند ماه کار روی فیلمنامه گروه کم کم آماده‌ی فیلمبرداری شد. ظرف مدت 6 هفته گروه تولید چند جا رو به عنوان لوکیشن مهیای فیلمبرداری کردن. لوازم دکور و صحنه در محل ساخته شدن چون هزینه‌ی حمل‌ونقل‌شون بیشتر آب می‌خورد.
فیلم عمدتا تو سه لوکیشن ضبط شد؛ انگلستان، مراکش و جزیره مالت. سکانس افتتاحیه فیلم که نبرد ماکسیموس رو نشون میده تو جنگل بورن، نزدیک فارنهم انگلستان ضبط شد. همون جایی که ده سال بعد اسکات رابین‌هود رو فیلمبرداری کرد. جنگلی که بخشی از لوکیشن اسب جنگی و سری هری‌پاتر هم بود.
وقتی اسکات متوجه شد که کمیسیون جنگلبانی سلطنتی قصد تخریب قسمتی از جنگل رو داره رفت و اجازه سوزوندن اون بخش رو گرفت تا تو فیلم ازش استفاده کنه. جان متیسن که فیلمبردار پروژه بود هم چندتا دوربین تو زاویه‌های مختلف کاشت و برای هر کدوم سرعت ضبط متفاوتی تنظیم کرد. بخش‌هایی از این سکانس افکت استاپ موشن گرفت. مثل کاری که اسپیلبرگ توی نجات سرباز رایان کرد.
حدود سه هفته از فیلمبرداری پروژه تو صحرای ورزازاتِ مراکش گذشت. صحنه‌هایی که مربوط به بازار برده‌ها و آموزش‌شون می‌شد. صحنه‌ی اولین مبارزه ماکسیموس، عوامل صحنه از خشت و گل و تکنیک‌های محلی برای ساخت 3000 جایگاه تماشاچی استفاده کرد. نوزده هفته هم فیلمبرداری صحنه‌های روم طول کشید. لوکیشن، دژ ریکاسولی تو جزیره مالت بود.
اتفاق ناراحت‌کننده‌ای که سر فیلمبرداری این فیلم افتاد سکته‌ی قلبی الیور رید بود. بخشی از کار الیور تو این فیلم باقی مونده بود که با جایگزینی یه بازیگر دیگه ضبط شد. تو مرحله پست پروداکشن، سر الیور با بازیگر جایگزینش عوض شد و فیلم به اتمام رسید. گلادیاتور به الیور رید فقید تقدیم شد.
ساخت گلادیاتور 103 میلیون دلار خرج رو دست کمپانی گذاشت. برای فیلمی که دست کم 450 میلیون دلار فروخت، می‌ارزید. البته ریدلی اسکات کارشو به نحو احسن انجام داد. گلادیاتور تو 12 رشته اسکار نامزد شد و 5 جایزه بهش رسید.
چونه‌م گرم شد و حساب از دستم در رفت. ببخشید اگه مطلب طولانی شد و خسته‌کننده.
