انشاء کوتاه اما دردناک

مردمان که دهانشان خشک است و به سوی کویر قدم ور می‌دارند و به کاکتوس ها حمله می‌کنند.دستانشان پر از تیغ های بزگ،

مغزشان گنگ،

بدنشان خشک و قلبشان پر از پشیمانی.

دنیا پر از آب است مردمان لیوان لیوان آب می‌خورند،مغزشان پوسیده و تشنه است با خود فکر می‌کنند دارند آب گوارایی از چشمه ای می‌نوشند.چه سراب قشنگی چه صحنه دردناکی¿