نکته حقوقی را بعد از شرح موقعیت بخوانید.
هشت و نیم صبح. چادرش را زیر بغل زده بود. چند دقیقه در طبقه یکم بود. بعد به طبقه دوم می رفت. دوباره طبقه قبلی را رد می کرد و در همکف، دم در اصلی می ایستاد.
مرتب چشم هایش را بین عقربه های بزرگ ساعت و موزائیک های کف سالن دادگاه می دواند. قرار نداشت.
خودکار و یک تکه کاغذش را آنقدر در کف دستانش فشرده و لهیده بود که لوله خودکار مثل ماهی بین انگشتان لیز می خورد و آن تکه کاغذ هم مانند فلزی آتش دیده، ذوب در کف دستش شده بود.
بطور اتفاقی از یک نفر پرسید: ببخشید شما وکیل هستید؟
- نخیر خانم. شرمنده عجله دارم...
از این پاسخ منفی، سد مقاومت روانش شکسته شد و لشگر استرس در تمام وجودش جاری شد.
نا امید، خمیده، به سمت نیمکتی خالی می خزید تا به حالتی تسلیم، منتظر شروع جلسه اش بماند.
گویا یکی از همکاران زودتر صدایش را شنیده بود و قبل از اینکه او به نمیکت برسد، پرسید: حاج خانم مشکل تون چیه؟
- خدا خیرتون بده پسرم. یک همسایه داریم که یک سگ خیلی بزرگ توی واحدش نگه میداره و خودشم اینقدر پرخاشگر و متکبر هست که کسی جرئت نمیکنه بهش ایراد بگیره. فقط من چندباری ازش گلایه کرده و حالا هم برای اینکه منو بترسونه نمی دونم به دلیل چی ازم شکایت کرده. شما بگید. اون قانونی میتونه سگ نگه داره؟
جهت تنظیم وقت: ۰۹۳۹۰۲۵۰۶۰۲
امیرعلی بشارتی؛ مشاوره حقوقی در مشهد
در زمانه حاضر، نگهداری حیوانات خانگی بین تعداد قابل توجهی از عموم مردم مرسوم شده است. این روش جدید نگهداری حیوانات، از غرب وارد کشور ما شده و به دلیل اینکه با بخش های مختلفی از فرهنگ ایرانی مغایرت دارد، منجر به بروز اختلافات میان افراد جامعه می گردد. و محدودیت های آپارتمانشینی نیز به تشدید آن کمک می کند.
در ابتدا باید بدانیم که هر عملی، زمانی جرم می باشد که در قانون پیش بینی گردیده باشد.
نگهداری حیوانات خانگی، بطور کلی جرم نیست و پرداختن به آن ممنوعیت قانونی ندارد.
بنابراین، هرکس تمایل داشته باشد، می تواند حیوان خانگی مورد علاقه اش را در حریم شخصی خود نگهداری نماید.
بیشتر بخوانید: آیا خودرو حریم شخصی است؟
اما این حق نگهداری، مانند هر حقی دیگر، محدودیت هایی دارد.
قانون اساسی در این باره، یک اصل را بیان می دارد:
"هیچ کس نمی‌تواند، اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی، قرار دهد."
اصل مذکور، بسیار واضح و روشن است.
در نتیجه، ما نمی توانیم حیوانات خانگی را به نحوی نگهداری کنیم که باعث آزار و اذیت دیگران شویم و در آرامش یا منافع دیگران اختلال ایجاد کنیم.
نکته اول این است که با رواج آپارتمان نشینی، اکثر افرادی تمایل به نگهداری حیوانی را دارند، طبیعاً قصد دارند آن را در واحد خود نگهداری کنند. در نتیجه بیشتر مواردی که در ادامه گفته می شود مطابق با سبک زندگی آپارتمان نشینی است، اما ممکن است در مورد خانه های ویلایی و همسایه های آن هم صدق کند.
مطابق قانون آپارتمان نشینی، نگهداری حیوانات در قسمت های مشاع یک آپارتمان جرم است. این اولین محدودیت نگهداری حیوان خانگی است. پس اگر قصد نگهداری حیوان خانگی دارد، باید مستقیم آن را از واحد به خارج آپارتمان منتقل کنید.
دوم، نگهداری هر حیوانی، حتی در واحد شخصی و فضای خصوصی، به هیج وجه نباید باعث آزار اذیت برای دیگران شود. این به آن معناست که حیوان خانگی شما با تولید فضله، بو، صدا، مو، کُرک و پَر های زائد یا حتی در معرض دید قرار گرفتن، نباید باعث بهم خوردن آرامش همسایه ها یا خدشه به اعتقادات آنها شود. چه این همسایه در ساختمان شما ساکن باشد چه در یک ساختمان دیگر.
توجه کنید که قانون این حق را برای دیگران قائل است که اگر ادعا داشته باشند که از طرف شما مورد آزار قرار گرفته اند یا آرامش آنها سلب شده، از شما به دلیل نگهداری حیوان شکایت کنند.
سوم، اگر میخواهید خانه ای را اجاره کنید و بعد در آنجا به عنوان مستاجر حیوانی را هم نگه دارید، حتما قبل از امضای قرارداد، این مورد را با مالک طی کنید. در غیر این صورت، اگر با اقدام شما به نگهداری حیوان مخالف باشند، امکان پیگیری قضایی برای ایشان فراهم است.
در پایان، همانطور که شما علاقه به نگهداری حیوان دارید، دیگران هم حق دارند که با این کار مخالف باشند، این این قاعده است. در مرام همسایگی، احترام متقابل شما را ار اختلافات دور نگه می دارد و به جلوگیری از بروز بسیاری از مشکلات حقوقی و قضایی کمک شایانی می کند.
