سلام، امیدوارم که حالتون خیلی بد نباشه. من خیلی وقت بود که دیگه پست نمی‌ذاشتم اما نوشتن همراه برام یک تراپی بوده و وقتی می‌نویسم می‌تونم خاطرات بد رو فراموش کنم البته تا حدودی. تو این پست قصد دارم کلا بررسی کنم که آیا چیزی که تو تحصیل در محیط آکادمیک دانشگاهی در رشته کامپیوتر به دست میارید قابل جایگزینی هست یا نه.
این به این معنا نیست که درس‌های دیگه غیر کاربردی هستند، مثلا شما اگه علاقه‌مند باشید که وارد بازار کار سخت افزار بشید باید علاوه بر این درس‌ها روی مدارهای منطقی، معماری کامیوتر، مدارهای الکتریکی، مدارهای الکترونیکی و ... تمرکز کنید اما اگه صرفا علاقه‌مند باشید که وارد بازار کار نرم افزار بشید از نظر من هیچ اجباری برای این درس‌های سخت افزار و برق نیست.
از نظر من کارگاه‌ها (workshop) به شما مهارت‌هایی اضافه می‌کنند که به راحتی قابل جایگزینی نیستند و مثلا درس‌های مبانی کامپیوتر و برنامه نویسی پیشرفته تنها درس‌های ۳ واحدی هستند که تو کارگاه برگزار می‌شن و وقتی که استاد تدریس می‌کنه دانشجو هم با کامپیوتر تمرین می‌کنه و همون لحظه علاوه بر مشاهده تجربه هم انجام میشه و یاد می‌گیره. متاسفانه این کارگاه‌ها اکثرا برای درس‌های دیگه یک واحدی هستند و کلا درس یک واحدی خیلی جدی گرفته نمیشه. پس از نظر من بهترین قسمت رشته کامپیوتر همین دوتا درس هستند.
همه درس‌های دیگه‌ای که به صورت کاملا تئوری و برمبنای مشاهده دانشجو به صورت استاد متلکم الوحده روی تخته و کاغذ تدریس می‌شند و دانشجو هیچ تجربه عملی بهش اضافه نمیشه در کل این کلاس‌ها بیشتر شبیه سینما هستند و دانشجو صرفا باید ساکت بشینه و به استاد گوش بده و جوزه برداره. خب بدیهیه که همه اینا با ویدیوهای آموزشی قابل جایگزینی هستند.
مهم‌ترین مزیت عدم وجود محدودیت در منابع درسیه:
از نظر من، بله!
من خودم این دوتا رو قبل از دانشگاه و تو هنرستان یاد گرفتم و دیدم کسانی رو که به صورت کاملا خود آموز برنامه‌نویسی رو یادگرفتن و همین الان مشغول به کار هستند. در کل بنظرم شاید دانشگاه تو این دوتا درس کار شمار رو تا حد زیادی راحت بکنه اما به این معنا نیست که این دو درس رو هم حتما باید بیاید و تو دانشگاه بخونید.
بنظر من برید! بخاطر سربازی بیشتر :)) اما خب در کل یه سری مهارت‌های نرم شما تو دانشگاه به واسطه کار گروهی به دست میارید که خیلی مهم هستند. البته ممکنه شما این مهارت‌های رو تو مدرسه هم به دست بیارید و این خیلی به عوامل مختلف بستگی داره اما خب دلایل اصلی که من پیشنهاد می‌کنم یادگرفتن کار گروهی و دوست پیدا کردنه. چون بنظرم این دوتا بسیار مهم هستند و شما اگه این دوتا رو به دست نیارید منظوی می‌شید و دچار افسردگی.
متاسفانه سیستم آموزشی ما بر اصولا و اکثرا بر پایه تخته و کاغذه و در بیشتر مواقع بر پایه حفظیات هست پس بهتره که ماهم رشته بر همین اساس رو برداریم. بنظرم مثلا اگه یه نفر بره ریاضی آمار بخونه و تو همون دانشگاه به صورت مهمان سر کلاس‌های مبانی کامپیوتر و برنامه نویسی پیشرفته بشینه خیلی برد کرده یا مثلا یه نفر کلا بیخیال رشته کامپویتر بشه و بره مثلا زبان انگلیسی یا آلمانی بخونه. کلا بنظرم خوبه که شما تمرکز اصلی‌تون رو گذاشته باشید رو یاد گرفتن مهارت و وارد شدن به بازار کار نرم افزار و در کنارش هم یه لیسانس رو به صورت یواش تو یه رشته دیگه ادامه بدید.
اینم بگم که این استدلال که یه عده میگن "ما مهارت x رو از درس y یادگرفتم پس y بهترین راه برای به یادگرفتن x هست و همه باید این راه رو برن" کاملا اشتباهه و ممکنه ۹۹ درصد از y به دردنخور باشه و راه‌های بسیار بهتر و ساده‌تر برای به دست آوردن x وجود داشته باشن.
تو درس زبان ماشین و اسمبلی کلی Interrupt حفظ کردم که قطعا بعد از امتحان همه‌شون یادم رفته، درس‌هایی که باید به صورت عملی تدریس بشند و به صورت عملی هم امتحان گرفته بشند رو به صورت تئوری گذروندم که خب طبیعتا فقط حفظ کردم و به باید بگم که هیچ چیز به دردبخوری به دست نیاوردم، حفظ کردن کلی فرمول تو مدار منطقی، حفظ کردن یک عالمه فرمول تو ریاضی مهندسی و معادلات دیفرانسیل و کلی مثال دیگه که نمی‌نویسم.
در حال حاضر یه چیزهایی از درس‌های برنامه نویسی پیشرفته، سیستم عامل، ساختمان داده، یه چیزهای اندکی از طراحی الگوریتم، یه چیزهای اندکی از شبکه و یه چیزهای اندکی از درس بانک اطلاعاتی به دردم می‌خورن و داخل شغلم ازشون استفاده می‌کنم. بقیه‌اش چی؟ حتی اسم خیلی از اون درس‌ها رو هم یادم نیست و اصلا هم نمیخوام اسم خیلی از اون درس‌ها رو به خاطر بیارم.
زبان ماشین و اسمبلی، نظریه زبان‌ها، طراحی کامپایلر، طراحی و پیاده سازی زبان‌های برنامه نویسی، سیگنال‌ها و سیستم‌ها، مدار منطقی، ریاضی1و2، فیزیک1و2، آزمایشگاه فیزیک، ریاضی مهندسی، معادلات دیفرانسیل و همه دروس عمومی هیچ مثالی نزده
خب من یکم راهم با بقیه آدم ها تفاوت داره چون اول رشته دبیرستانم تجربی بود سال آخر دیپلم به کامیپوتر هنرستان فنی و حرفه ای تغییر رشته دادم. یکی از خوبی های هنرستان اینه که میدونی علاقه‌ات چیه و مشکل انتخاب رشته برای دانشگاه نداری و فقط باید شاخه انتخاب کنی. مثلا برای ما دوتا شاخته فناوری اطلاعات و نرم افزار وجود داشت. کاردانی رو شمسی پور خوندم و کارشناسی رو علم و فرهنگ. هم جای دولتی درس خوندم و هم جای غیرانتفاعی. دانشکده شمسی‌پور با وجود اینکه دولتیه حتی نزدیک به دانشگاه های برتر ایران هم نیست برای اطاعات بیشتر می‌تونید پست تجربه من از تحصیل در دانشگاه فنی و حرفه ای شمسی‌پور رو بخونید. متاسفانه من از دانشگاه دولتی شانس نیاوردم و وضعیت علم و فرهنگ هم چنگی به دلم نزد حقیقتا.
من خودم اگه سربازی معاف بودم همون ترم اول انصراف میدادم و می‌رفتم مجتمع فنی و شروع میکردم به دیدن ویدیوهای آموزشی. در کنارش هم از صبح تا شب زبان انگلیسیم رو قوی میکردم. به نظرم اگر شما هم سربازی معاف هستید و دانشگاه برتر کشور قبول نشدید همین کار رو بکنید. اگه سربازی معاف نیستی ولی پارتی داری و مطمئنی که با مدرک دیپلم هم بهت سخت نمی گذره سعی کن اول علاقه و استعدادت رو پیدا کنی بعد برو سربازی و چندتا کتاب بخر و تو این دوسال بخون و ویدیو آموزشی ببین بعد از اینکه سربازیت تموم شد هم همین علاقه‌ات رو سفت بچسب و ولش نکن. به غیر از مجتمع فنی و ویدیو آموزشی هم سعی کنید که از بقیه ابزارهای آموزش رو هم استفاده کنید.
بازم تاکید می کنم حواستون باشه که یهو جو گیر نشید با مدرک دیپلم برید سربازی. سربازی بردگی کامله و شما رو هیچ اختیاری از خودت نداری، فقط باید هرچی بهت دستور دادن بگی چشم و هیچ حق سوالی هم نداری، می‌تونن هر بلایی که خواستن سرت بیارن و تو حق هیچ اعتراضی نداری. کلا این حرف ها که میگن برای دفاع از وطن و اینا همش الکیه دلیل اصلی باقی موندن سربازی گرفتن نیروی کار رایگانه و گرنه همه میدونن که با چندرقاز حقوق سربازی معلومه نمیشه از وطن دفاع کرد و فقط دنبال نیروی کار رایگان (برده) هستند.
حتما اگه براتون سوالی پیش اومده کامنت بذارید. راستی من یه پادکست هم دارم که می‌تونید اینجا بهش گوش بدید.
