«در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد»
یکی از مهم‌ترین زخم‌ها، تصمیماتی اشتباه از سر ناآگاهی هستند پس این پست رو می‌نویسم تا از زخم‌های شما جلوگیری کنم.
آیا میشه اینا رو از جایی به غیر از دانشگاه به دست بیاریم؟ هم آره و هم نه، بستگی به رشته شما داره.
مثال اول، پزشکی:
تو این رشته همه چیز در انحصار دانشگاهه. البته قسمت تئوری رو شما می‌تونید تو اینترنت پیدا کنید ولی خب پروانه پزشکی مهم‌ترین بخشه و شما باید اجازه طبابت رو از دانشگاه بگیرید. کسب تجربه‌های بسیار حیاتی از طریق درس‌های عملی که معمولا در بیمارستان تدریس می‌شن هم قابل جایگزین کردن نیست.
مثال دوم، کامیپوتر:
دقیقا مثل پزشکی تدریس دیگه به دلیل فراگیر شدن اینترنت در انحصار دانشگاه نیست و هر کس به راحتی می‌تونه تخته و استاد رو جایگزین کنه. جدا از اینم شما وقتی خودتون تصمیم به یادگیری با استفاده از اینترنت رو می‌گیرید، دیگه مجبور نیستید که حتما از منابع فارسی استفاده کنید و کاملا دست‌تون بازه که از منابع انگلیسی استفاده کنید و دیگه لازم نیست که خودتون رو درگیر ترجمه‌های مسخره کنید.
رشته کامیپوتر به مجوز نظام مهندسی هیچ نیازی نداره و همه چیز به مصاحبه شغلی شما بستگی داره و هیچ قانونی مانع ورود شما به بازار کار نمیشه. البته داشتن مدرک از دانشگاه‌های برتر می‌تونه توی رزومه شما یه تاثیر کوچیکی برای مرحله اول مصاحبه بذاره.
فرصت تعامل با دیگران و کسب تجربه به راحتی قابل جایگیزینی نیست اما خب راه‌های خیلی زیادی وجود داره. در کل از رشته پزشکی خیلی خیلی راحت‌تره و اون حجم از انحصار تو اینجا اصلا وجود نداره.
حالا اصلا چرا شاید اصلا بخوایم که جایگزین کنیم این چیزا رو؟
خب حالا چطوری باید این تصمیم رو بگیرید؟
من یه پادکست هم دارم که می‌تونید اینجا بهش گوش بدید.
