من دکتر نیستم!
دو سه روز است درجریان مشکوکیت درد دل برادرم به آپاندیسیت از این بیمارستان به آن بیمارستان پاسکاری میشویم
این یکی دکترش خوب است اما وقت ندارد
آن یکی همه چیزش خوب است دستگاه سی‌تی‌اسکن ندارد
یکی دیگر دارد اما محیطش کثیف و حال بهم زن است
یکی دیگر دکترش میگوید بیاید من اینجا هستم اگر نیاز به عمل دارد عملش کنیم زودتر! وقتی میرویم آنجا میگوید من فعلا نیستم معلوم نیست کی بتوانم بیایم شما اگر عجله دارید بروید بیمارستان دیگر!!! به همین راحتی…
اوضاع رسیدگی ، تجهیزات و غیره و ذالک در قم خوب نیست
خدا نکند گذرتان اینجا به بیمارستان بخورد
تازه همه‌ی این ادا و اطوار های اداری فقط برای یک تشخیص است…
خداروشکر فعلا حال برادرم خوب است
اما حال خود ما از این اوضاع نابسامان خیلی بد است
در حاشیه‌ی این داستان ها اما یک نکته‌ی جالب عرض کنم خدمتتان
من چون رنگ سفید همیشه بهم اعتماد به نفس و آرامش زیادی میده معمولا تو شرایط استرسی‌ای مثل این و کلا تا اونجایی که بتونم همین رنگ سفید رو میپوشم… خیلی حالم رو خوب میکنه، مثل یک دوست مهربون همیشه کنارمه
پیرهن سفید خیلی خوبه مخصوصا الان که هوا نه گرم بلکه داغه کمکتون میکنه زیر آفتاب کمتر گرمتون بشه
از این ها گذشته پیرهن سفید من + یک هدست گردنی دست به دست هم دادند تا هرکس منو میبینه فکر کنه دکتر یا پرستارم!!!
شاید من اینجا در این شرایط خاص #هویت_بصری نسبتا اشتباهی را انتخاب کردم
اما شاید هم خیلی اشتباه نباشد
چون به هرحال یه جورایی دارم از خانواده پرستاری میکنم
خدا پدر و مادر دکترها و پرستارهای خوب و باحوصله رو بیامرزه که شرایط بیمار و همراهانش رو درک میکنند
این هارو نگفتم که از آب گل آلود ماهی بگیرم
این هارو گفتم که به این بهانه اعتراض و انتقادم رو از شرایط بروز بدم
اگر کسی رو میشناسید به دید مسئولیت اجتماعی این هارو به گوشش برسونید (شایدم به گوشیش)
شما چه رنگی بهتون اعتماد به نفس و حس خوب میده؟سعی کنید همونو زیاد بپوشید…
