كمتر از ٥ ساعت ديگر سال ٩٨ جايش را به سال ٩٩ ميـــدهد.
٩٨اي پر ماجرا، ٩٨اي پر حادثه، سالي هواپيمايي ، سالي آباني، سالي شهادتي، سالي كرونايي و قرنطينه اي . بيش از آنكه به ٩٩ و روزهاي پيش رو فكر كني، نگراني بروز حادثه اي ديگر، در همين واپسين دقايق ٩٨ تو را مشغول مي كند.
در پس همه ي آنچه ٩٨ از اين ملت و سرزمين گرفت، بزرگترين و سهمگين ترينشان، اُميـد بود. اميدي كه در صورت عدمش، سرزمين قدم بر نمي دارد و در شيب تند حوادث، دنده عوض نخواهد كرد.
براي سال جديد در كنار همه ي دعاها سر سفره هفت سين، اين بار بايد به اندازه ي دل يك ملت، دعاي اميدواري كرد، بايد دعاي بازگشت اميد به قلب اين سرزمين كرد.
اُميد رو بايد از نو نوشت اُميـــــــــــــــــــد، اُميد بايد كشيده باشد و سترگ.
