۱۴۰۲/۱۲/۱
روز پنجاه و ششم چالش ۷۵ روز سختی
الان که دارم این پست رو می‌نویسم چالش مدت‌هاست که تموم شده و من تو نوشتن پست‌ها عقب موندم.
بنابراین فقط می‌گم که موارد چالش همشون انجام شدن و می‌ریم سراغ بحث امروز.
و اما «انجماد عملکردی»
چرا وقتی برنامه ریزی می‌کنیم عملیش نمی‌کنیم؟
انجماد عملکردی یا فریزینگ؛ که یکی از بارز ترین علت‌هاش ، برنامه ریزی فراتر از حد توان و یا شرایط ماست!
این حالت در پاسخ به فشارها و استرس‌های زیاد در ما ایجاد می‌شه. یکی از شایع‌ترین جاهایی که ما خودمون رو تحت فشار و استرس زیاد قرار می‌دیم، برنامه‌ی فوق سنگین و بدون انعطافیه که برای خودمون می‌چینیم. برنامه‌ای که بر اساس بهترین حالت و رویایی‌ترین حالت ممکن ماست، نه بر اساس حال امروز و شرایط فعلی ما !
خب با همچین برنامه‌ی سختی که برای خودمون در نظر می‌گیریم، می‌تونیم به راحتی تحت فشارهای زیاد قرار بگیریم و نه تنها اون برنامه خفنه انجام نمی‌شه، بلکه اصلا نمی‌تونیم در حد یه برنامه نسبتا خوب هم درس بخونیم.
اتفاق بدتری که همراه این وضعیت می‌افته اینه که این نخوندن و نتونستن رو ربط می‌دیم به بی‌عرضگی و کم توانی و بی‌استعدادی خودمون.
یادمون باشه!
بهترین برنامه، برنامه‌ایه که قابل اجرا باشه!
همچنین چیزی که باعث تمایز شما از بقیه و همچنین موفق شدن شما می‌شه، اجرا کردنه! نه صرفا برنامه ریختن و یا برنامه عالی ریختن! پس باید تمرکز روی اجرا باشه.
بهترین کار زمانی که به اصطلاح فریز شدیم یا دچار حالت فلج شدگی شدیم؛ اینه که اول سناریوی بالا رو با خودمون مرور کنیم و به شناخت از این موقعیت برسیم. به خودمون یادآوری کنیم که این حالت به خاطر فشار زیادیه که رومونه. بعد با انجام کارهای ساده به خودمون کمک کنیم که از این حالت در بیاییم. می‌تونیم با تمیزکاری اتاق و قفسه‌ی کتابا شروع کنیم و بعدش با اجرای پارت‌های کوتاه درسی خودمون رو از این وضعیت خارج کنیم و در ادامه برنامه‌ی فوق سنگین خودمون رو به یک برنامه‌ی قابل اجرا تبدیل کنیم.
