سال‌ها پیش در یک خانواده مذهبی چشم به جهان گشودم! بر خلاف ظاهرم که یکی از حسرت های مادرم این بود که شلوار پارچه‌ای بپوشم، از نظر اعتقادی به خانوادم نزدیک بودم و مذهبی محسوب می‌شدم یا می‌شم.
با گذر زمان فکر می‌کنم اعتقاداتم دست‌خوش تغییرات شد. نمی‌خوام بگم به چه سمتی رفتم و اینکه این تغییرات درست بوده یا اشتباه. ولی مثل قبل نیستم.
به عنوان مثل امسال ماه رمضون چندین روزه‌مو به عمد شکوندم. کاری که سال‌ها پیش، حتی اگر رو به موت هم بودم، فکرشم نمی‌کردم که چنین کاری بکنم!
اصلا قابل بیان نیست چقدر ملال آور هست وقتی یک اصول خودت رو بعد سال‌های سال بشکونی. (حتی همین الان که دارم اینو می‌نویسم و روزها از ماه رمضون گذشته فکر کردن به این موضوع برام عذاب آور هست.)
جدیدا یک مستند دیدم به اسم کیهان: ادیسه‌ای فضازمانی 2014. دیدن این مستند بسیار برای من تاثیر گذار بود. بارها تو این مستند گفته شد که ما انسان‌ها از ساختار مولوکولی و اتمی که اجرام آسمانی و زمین ساخته شدن، ساخته شدیم. و اینکه دی ان ای چند حیوان و گیاه مثل قارچ و درختان با ما مطابقت داره و میشه گفت اونا نیاکان ما هستند. و نشون داد که چطور جهش بین موجودات زنده باعث تکامل حیات شده. (البته قبل‌تر با نظریه‌ی داروین و الگوریتم ژنتیک در درس رایانش تکاملی آشنا شده بودم)
یه مثال خیلی سریع و ملموس؛ توی قطب شمال، خرس‌‌ها در ابتدا قهوه‌ای یا مشکی بودند. در بین بچه خرس‌هایی که طی تولید مثل به دنیا می‌اومدن، یک بچه خرس به دلیل جهش ویژگی مربوط به رنگ پوستش در دی ان ای‌ش تغییر می‌کنه و اون خرس رنگ پوستش سفید میشه. این بچه خرس سفید بزرگ میشه و بخاطر مزیت رنگ پوستش (محیط برفی و سفید هست) احتمالا غذای بیشتری نصیبش میشه و زاد و ولد می‌کنه و ژنش رو به نسل بعد انتقال می‌ده و اینطوری میشه که تو قطب تنها خرس‌های با رنگ سفید می‌تونن خودشون رو سیر کنند و زنده بمونن.
علم شاید بتونه حدس بزنه و بگه چطوری یک تک سلولی تکامل پیدا کرده و شده انسان، ولی هنوز نتونسته بگه قبل انفجار بزرگ چی بوده و یا اون طرف سیزده و خورده‌ای میلیارد سال نوری (آخر دنیا) چه خبره؟!
در طول تماشای سیزده قسمت این مستند، مدام به خودم می‌گفتم: اوکی، اگر ادیان ساخته خیال خودمون باشن و حیات خود به خودی به وجود اومده، آیا انفجار بزرگ(Big Bang) هم خود به خودی بوده؟
ای خدا، ای الله، ای god، ای Dieu، ای Dios، ای Yahweh یا هر اسم دیگه‌ای که داری:
من بهت اعتقاد دارم. بدون هیچ منطقی! ما انسان‌ها پر از اشتباهیم. حتی اگر وجود نداشته باشی، تو زیباترین اشتباهمی.
دوستت دارم و ازت بابت همه‌ی چیزهایی که دادی و ندادی تشکر می‌کنم :)
