✍آیدا قهرمان زاده | ? دانشجوی کارشناسی مهندسی شیمی علم و صنعت | ? مطلب خارج از پرونده
? تفکیک جنسیتی که ادعا میکند رفاه و امنیت را برای زنان تامین میکند برآمده از تفکری است که زنان را متعلق به حوزه خصوصی میداند و باور دارد اگر زنان قرار است پا به حوزه عمومی بگذارند باز هم باید در محیط های تفکیک شده و گلخانه ای فعالیت کنند تا آسیبی به آنها نرسد. این تفکر به جای تلاش برای امن کردن جامعه برای زنان تلاش میکند زنان را محدود یا کلا از معادلات حذف کند.
تفکیک جنسیتی، چیزی است که درعلم و صنعت زیاد با آن مواجه خواهید شد. هر ترم زمان انتخاب واحد میبینید که رو به روی نام درس های علوم پایه و معارف کلمه مرد یا زن درج شده و عموما کلاس هایی با زمان های بهتر و اساتید بهتر برای پسران ارائه میشود. اگر از مسئولین دانشگاه درباره دلیل این جداسازی بپرسید احتمالا خواهند گفت این کار برای بالا بردن بازدهی علمی و افزایش تمرکز دانشجویان روی درس انجام میشود. ولی آیا این ادعا اعتباری دارد؟ برای این کار اول باید بررسی کنیم آیا بین مغز دختر و پسر تفاوتی وجود دارد؟ و شیوه آموختن هر یک متفاوت است؟
هیچ مبنایی برای جدا کردن دختر و پسرها از هم بدلیل تفاوت در توانایی مغز آنها وجود ندارد. تمام روانشناسانی که نحوه یادگیری کودکان را از شیوه خواندن گرفته تا ریاضیات مطالعه کرده اند، معتقدند که توانایی مغزی آنها با هم فرقی ندارد. بنابراین از نظر روانی هیچ دلیلی برای جداکردن محیط آموزشی دختر و پسرها وجود ندارد.
دلیل جدا بودن دخترها و پسرها بیشتر مسائل تاریخی و فرهنگی بوده است. حقیقت این است که والدین بدلیل ملاحظاتی که در مورد مسائل جنسی دارند، ترجیح می دهند فرزندانشان به کلاسهای مجزا بروند تا احیانا حواسشان بخاطر حضور جنس مخالف پرت نشود.
مشکل اینجاست که محیط های آموزشی تک جنسیتی یک فضای مصنوعی و مخالف طبیعت بوجود می آورند. دنیا تک جنسیتی نیست. ما به تعامل با همه مردم نیازمندیم، مردمی با فرهنگ و مذهب و حتی جنس متفاوت. واقعیات نشان دهنده آن است که جداکردن دخترو پسرها از هم نه تنها درست نیست بلکه به نوعی برایشان مضر هم هست چرا که آنها فرصت با هم بودن و از هم یادگرفتن را از دست می دهند.[1]
اما تفکیک جنسیتی در علم و صنعت به کلاس درس محدود نمیشود. کتابخانه مرکزی و سالن مطالعه دانشکده ها، سلف و تریا و حتی فضای سبز دانشگاه تفکیک شده است. در علم و صنعت حتی یک استارت آپ زنانه وجود دارد! که با هدف توانمند سازی زنان تاسیس شده است. باید پرسید توانمند سازی زنان در یک محیط تک جنسیتی چقدر ممکن است. دانشجویان دختر قرار است بعد از پایان دانشگاه وارد جامعه ای شوند که تفکیک شده نیست و در محیط کاری فعالیت کنند که مردان هم در آن حضور دارند در حالیکه فعالیت در یک محیط تک جنستی آنها را برای شرایط کار واقعی آماده نمیکند. این مسئله برای رشته های فنی مهندسی که بازار کارشان بیشتر در اختیار مردان است مهم ترهم میشود.
تفکیک جنسیتی که ادعا میکند رفاه و امنیت را برای زنان تامین میکند برآمده از تفکری است که زنان را متعلق به حوزه خصوصی میداند و باور دارد اگر زنان قرار است پا به حوزه عمومی بگذارند باز هم باید در محیط های تفکیک شده و گلخانه ای فعالیت کنند تا آسیبی به آنها نرسد. این تفکر به جای تلاش برای امن کردن جامعه برای زنان تلاش میکند زنان را محدود یا کلا از معادلات حذف کند.حامیان این تفکر در مسئله ورود زنان به استادیوم های فوتبال هم استدلال مشابهی میکنند و معتقدند چون فضای استادیوم های فوتبال برای زنان امن و مناسب نیست باید از ورودشان جلوگیری به عمل آید.
همین موضوع سبب شد که تعدادی از دانشجویان به مدنی‌ترین شیوه ممکن یعنی تجمع مقابل کتابخانه(که به طور مشخص قانون اساسی آن را قانونی اعلام کرده‌است) در مقابل کتابخانه‌ی مرکزی جمع شوند، به نوبت با یکدیگر صحبت و نظرشان را بیان کنند و با اتحاد با یکدیگر صدای اعتراضشان را به گوش مسئولین برسانند. جای افسوس است که مسئولین دانشگاه به جای آنکه صدای بچه‌ها را بشوند و به نظرشان گوش کنند، تمام سعی خود را برای برچیدن فضا و قانع کردن بی‌مورد دانشجویان کردند. شاید کمترین انتظار از رئیس دانشگاه این مسئله بود که میان دانشجویان حاضر شود و با آنان گفت‌وگو و برای حل مشکل تلاش کند. به طور مشخص مطالبه‌ی کتابخانه با شکست مواجه شد اما بدون شک تلاش دانشجویان برای رساندن بی‌واسطه‌ی دغدغه و اعتراضشان به سیاست‌های غلط دانشگاه، خود یک پیروزی بود و به نظر من کنش جمعی دانشجویان بااهمیت‌تر از هدف تجمع بوده است.
[1] مصاحبه لیز الیوت استاد مدرسه پزشکی شیکاگو با یورونیوز
? برای دسترسی به فایل تمامی مطالب این پرونده، می توانید به اینجا بروید.
