روز هشتم
چون عاقبت کار جهان نیستی است/ انگار که نیستی چو هستی خوش باش
ما تلاش میکنیم، تا چیزهایی بدست بیاریم که فکر میکنیم بدون بدست آوردن آن چیزها بدبختیم. مسئله اصلی شاید این باشد که نمیدانیم که اگر برای بدست آوردن اینها تلاش نکنیم چی یا کی میتونیم باشیم؟!
این ایده مال اپیکور است که « بالاترین لذت نبودن درد است و آنچه درد را برطرف میکند، خردمندی است و خردمندی هم در این است که ما خود را از شر شهوت، پرخوری، خرافات مذهبی و ترس از مرگ برهانیم و از رقابت، حسادت و شهرتطلبی بپرهیزیم و فقط به فکر تحصیل آرامش ضمیر باطن باشیم.»
اینکه ما در دنیایی امروز چقدر درگیر عملکرد چیزهایی که استفاده میکنیم هستیم و چقدر درگیر داستان تبعیت از عموم و سوار موج شدن هستیم، از آن مسائلی است که لازم است به آن با دقت بیشتری نگاه کنیم.چرا که داشتن خود انظباطی در زندگی با تحقق همه چیز بدون نگاه کردن به عملکرد آن چیز، تناقض جدی دارد.
وقتی فکر میکنیم داشتن گوشی آخرین مدل، آخرین مدل لپتاب، حقمان از دنیاست، احتمال اینکه پولی برای ماشین یا خانه یا سرمایه گذاری جمع نکرده باشیم، کمتر میشود.
وقتی خود را مستحق میدانیم تا حداقل سه بار در هفته بیرون از خانه غذای آماده ای بخوریم که کالری های آن سر به فلک میکشند، تمنای فیت بودن و در وزن دلخواه بسر بردن شبیه رویا میشود.
توصیه نمیشود که از فردا به همه مواهب دنیای امروز به چشم تحقیر نگاه کنیم که بواقع توقع زیادی هست، اما شاید بشود که به صورت دوره ای تمرین کنیم که گاهی بدون چیزهایی که واقعا ضروری نیستند، زندگی کنیم.
این کار کمک میکند تا بیرون دایره امن خودمان قرار بگیریم و کمی سختی، توان ذهن و روحمان برای مقاومت را زیاد میکند، علاوه بر این فهمیدن اینکه واقعا برای زندگی چه چیزهایی ضرورت هستند و چقدر ضرورت دارند، کمک میکند تا تجربه کرده و با دیده جان ببینیم که مثلاً ما نیاز به غذایی برای سیر شدن داریم و نه مدل خاصی از غذا. در این مسیر بسیار چیزها درباره خودمان و دنیا میفهمیم و این مسئله میتواند بخش زیادی از ذهن را برای رسیدن به اهداف آزاد کند.
در نهایت ما با تجربه کردن خودخواسته محدودیت کردن چیزهای غیر ضروری، به خودمان فرصت شادی را میدهیم، چیزی که همیشه در شرایط برعکس دریغ کرده بودیم.
لذت بردن از زندگی نیاز به هیچ ابزاری ندارد، نه نیاز دارد تا صاحب ویلایی شیک باشیم یا سوار ماشینی خاص باشیم یا .... اگرچه داشتن هرکدام از این موارد خود میتواند به منزله دستاوردی کوچک در مسیر زندگی مان باشد.
همیشه به دوستانم گفته ام که کسی که در جستجوی حال بهتر شرایطش را عوض میکند، در شرایط بعدی هم حال بهتر را جستجو میکند نه اینکه از آن شرایط لذت ببرد. داستان آدمیزاد و چیزهایی که طلب میکند تا راضی باشد تمامی ندارد، رضایت درون ماست.