روز اول از کتابی که قرار گذاشتم در 365 روز آینده هر روز یک صفحه اش را بخونم و درباره اش بنویسم .
کتاب را دوست خوبم شیرین به عنوان سوژه برای صحبت کردن به زبان انگلیسی بهم پیشنهاد داده است.
کتاب درباره self- discipline صحبت میکند ولی این واژه در واقع چه معنی ای دارد:
self-discipline: the ability to make yourself do the things you know you ought to do,without someone making you do them.
زندگی وقتی راحت است که در مسیر سخت زندگی میکنیم و وقتی سخت است که سعی داریم که در مسیری راحت زندگی کنیم.
معنی این کلمه واقعا یعنی زندگی کردن عمرمان در مسیری سخت، مقاومت در برابر وسوسه ها و رضایت های آنی برای رسیدن به نتایج بهتر و بزرگتر . قطعا راحت تر است که از هر جور سختی دور باشیم و در چیزهایی که میخواهیم زیاده روی کنیم ولی در نهایت نتیجه این نوع نگاه به زندگی چی میتواندباشد؟ لذت های زودگذر امروزی به قیمت از دست رفتن خیلی چیزها در آینده.
در مقابل خود انضباطی شاید ضعف اراده قرار بگیرد که داستان آدمهایی است که وقتی با مسئله ای روبرو میشوند، بالافاصله خروج را انتخاب می‌کنند. در واقع وقتی انتخاب اولیه ما راحت تر بودن است چیزهای باارزش بدست نمی‌آوریم. برای آدمی که انتخاب کرده تا همیشه از سختی ها دور بماند، موقعیتهایی که چالش های کوچیکی هستند، غیر قابل حل کردن و بسیار چالش برانگیز است .
به استقبال شرایط سخت تر رفتن به معنای این است که چالش ها را فرصت رشد میبینیم. هر درد و رنجی که خودمان به خودمان تحمیل کنیم ما را دربرابر مشکلات رویینه تن میکند. در مسیر سخت زندگی کردن قدرت ما را برای مواجهه با دنیایی که قرار نبوده راحت باشد زیاد میکند.
در حال نوشتن و ترجمه این اولین قانون از اولین روز بودم و به این فکر کردم چقدر این قرار گرفتن در راه سخت را در تجربه زیسته خودم دیدم و زندگی کردم.
اول به نظرم رسید این مطلب با ساده گرفتن دنیا منافات دارد، انگار دو طرز تفکر متفاوت باشند اما بعد دقیقتر که نگاه کردم به نظرم رسید انگار محلی که هر کدام از این نظریه ها قرار است در زندگی اثر کنند متفاوت است.یعنی لازم است در موقع انتخاب بخاطر سختی مسیری را حذف نکنیم اما در مواجهه با سختی لازم است مثل آب باشیم و سنگ.
