قبل از اینکه از عالم و آدم برای اینکه ما را اغفال کردند شکایت کنیم و تقصیر نرسیدن‌ها و نشدن‌ها را گردن دنیا و آدمهای آن بیاندازیم، اول کمی بیشتر ببینیم که واقعا نمی‌شد که جور دیگری به همه چیز نگاه کنیم؟!
راحت است که مسئولیت برآورده نشدن آرزوها و آمال و اهدافتان را بر گرده بخت و اقبال بگذاریم.
این تقصیر ما نیست که رژیمی که داریم شکسته می‌شود، این دوستان ما هستند که غذاهای خوشمزه و خوش آب و رنگ تدارک می‌بینند تا ما نتوانیم مقاومت کنیم.
تقصیر اراده ضعیف ما نیست که روزی نیم ساعت پیاده روی در برنامه روزانه ما همیشه جا می‌افتد، همیشه برنامه ای موازی وجود دارد که باید بهش برسیم و وقت برای سلامتی نداریم.
همیشه دلایل موجه داریم که چرا پس انداز نمی‌کنیم، این وضعیت اقتصادی جامعه و این همه محصول جدید وجود دارد که همه و همه نمی‌گذارد چیزی به اسم پس‌انداز موجودیت پیدا کند.
در دنیای واقعی که ما هر روز در آن زندگی می‌کنیم، در نهایت عوامل خارجی همیشه بر ما اثر می‌گذارند اما ، اما، باور کنیم این ما هستیم که در نهایت انتخاب کردیم که تسلیم وسوسه ها بشویم.این ما بودیم که بالاخره آن بستنی لعنتی را خوردیم یا به خودمان ارفاغ کردیم و امروز هم به خودمان استراحت دادیم تا صبح دیرتر از رختخواب جدا بشویم.
در متن نکته امروز، از کلمه بردگی نام برده می‌شود که فکر میکنم در فارسی بار روانی و معنایی درستی ندارد.
