"رفتن" که بهانه نمیخواهد ،
یک چمدان میخواهد از دلخوریهاى تلنبار شده و گاهى حتى دلخوشیهاى انکار شده یا حسرتهای به دل مانده از رابطه و زندگی که عاشقانه آغاز کردی و فکر میکردی تا همیشه عاشقانه میماند ولی وقتی که قلبت میشکند و اضافه اش از چشمانت خارج میشود به فکر رفتن میفتی اولاش دنبال قانع کردن خودت هستی به هر بهانه ای یا کوچکترین حرکت و حرفی واکنش میدی و خودت رو گول میزنی که بمونی ولی وقتی با خودت روراست باشی متوجه میشی که رفتنی هستی و باید بری وقتى نخواى بمونى ،وقتی نخواد که بمونی ، با چمدان که هیچ بى چمدان هم میرى ! "ماندن" اما بهانه مى خواهد ،
ماندن خوب است ساختن خوب است
ولی نه به هر قیمتی
دستى گرم، نگاهى مهربان، دروغهاى دوست داشتنى،
دوستت دارمهایى که مى شنوى اما باور نمى کنى،
ولی تو دلت قند آب میشه از کلمۀ دوستت دارمی
که باورش نمیکنی
وقتى بخواهى بمانى ،
حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد خالى اش میکنی و باز هم میمانى ... میمانى و وقتى بخواهى بمانى ، نم باران را رگبار مى بینى و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت !
♠♠♠♠
آرى ،
آمدن دلیل مى خواهد
ماندن بهانه... و رفتن هیچکدام ......
♠♠♠♠♠♠♠♠
☘امیدوارم همیشه چمدون هاتون رو برای سفر رفتن ببندید نه برای رفتن از یک زندگی یا یک رابطۀ زیبا و عاشقانه ☘
