شاید این یک نوشته ساده و پیش و پا افتاده باشه
اما چون برای خودم جالب بود
گفتم شاید برای عده‌ای هم جالب توجه باشه
چندین سال پیش برنامه ای بود با نام ماه عسل، که آقای علیخانی مجری برنامه بود
هر برنامه یک مهمان خاص داشتن، که هر کدام ماجرای متفاوت از زندگی خودشون و تعریف میکردن
یه جورایی مستند بود با تم رمضان و حال و هوای خدایی و قرآنی که آدما رو به تأمل و توبه. وامی‌داشت....
یک شب از این شب‌های ماه عسل مجری به مهمان گفت دلت میگیره چه می‌کنی
گفت نگاه آسمون میکنم و با خدا حرف میزنم
بعد مجری گفت نه من قبول ندارم چرا آسمون ً
نگه خدا تو آسمونه؟کی گفته؟ خدا همه جا حضور داره مخصوصا توی قلب آدما
مهمان کمی با لکنت گفت آره درسته...
از اون ماجرا شاید بالای ۱۲سال میگذره
و من مدام فکر میکردم درست چیه خدا کجاست
درسته توی قلب ماست چون ما ذره ای از نوریم و وجود خدا سرتاسر نور هست
یا چرا از بچگی به ما گفتند خدا تو آسموناس
کم‌کم مطمئن شدم ما چندین آسمان داریم پس واژه آسمون ها درسته
بعد گفتم شاید چون آسمان وسیع و بی انتهاست میگن خدا تو آسمون هست
باز گفتم آبی آسمان و میبینیم و میدونیم آسمان آبی نیست و خطای دید هست شاید برای همینه
مثلا خدا رو نمی‌بینیم ولی میدونیم که خالقی وجود دارد و جهان روی نظم هست و هرچیزی علتی داره و...
تا اینکه امروز این آیه رو خوندم
قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ بقره ۱۴۴
به هنگام دل‌تنگی به آسمان نگاه کن...
ما نگاه‌های تو را به طرف آسمان میبینیم...
خدا در قرآن فرمودند که به آسمان نگاه کن ما نگاه های تورا میبینیم
اینجا دیگه تقریباً مطمئن شدم چرا از بچگی به ما آموختن که به آسمون نگاه کن یا خدا تو آسمونهدیا آدما که می‌میرند میرن تو آسمون میرم پیش خدا
خیلی از آموزه های ما ایرانی ها برگرفته شده از آیات قرآن هست
مثل به احترام معلم ایستادن یا همون برپا برجا
یا دعا کردن برای ازدیاد علم
یا......
یکی هم شما بگو
