درباره‌ی بازی Vampire Survivor
۲. شانس در ابتدای هر مرحله هیچ پیش‌فرض و اطلاعی درباره‌ی انتخاب‌هایی که در معرض آن قرار خواهید گرفت ندارید. به همین دلیل آمادگی قبلی برای ترکیب سلاح رویایی اغلب اوقات امکان پذیر نیست. البته که همین مشکل انگیزه‌ی قدرتمندی برای ساخت ترکیب‌ها، گرفتن تصمیم‌ها و کشف کامبوهایی می‌شود که بدون وجود این فشار هیچ دلیلی برای این ریسک کردن وجود نداشت. البته که به همین دلیل در معدود مراحلی که همه چیز بر وفق مراد پیش می‌رود تجربه‌ای خاص‌تر و به یادماندنی‌تر ساخته می‌شود. ۳. ارائه شغل قبلی لوکا گالانته، خالق VS، برنامه نویسی دستگاه‌های کازینو بوده و انگار این بخش از رزومه‌ی او مثل ویروسی قدرتمند در تمام اجزای بازی قابل مشاهده است. Vampire Survivor در ارائه‌ی ایده‌هایش یادآور Ace Attorney و هنر داستان‌گویی‌اش با کمترین بودجه و نیروی انسانی است. VS به شیوه‌ای مشابه با وجود انیمیشن و اسپرایت‌های محدود خود موفق به ساخت فضا و حال و هوای خاص خود می‌شود. در تمامی جزییات کوچک از شکل و رنگ کریستال‌های xp و ظاهر ساده‌ی هیولاها گرفته تا انیمیشن‌‌های خاص و شلوغ اما واضح سلاح‌ها یا صدای گاه ASMR مانند بازی (یکی از اسلحه‌ها موقع کشتن صدای پاپکورن می‌دهد) همه فکر شده و هدف‌مند هستند و در ترکیب با هم معجونی اعتیادآور می‌سازند. فراموش نکنیم که صنعت بازی مدت‌هاست درحال به فنا دادن مخاطبان خود با سوءاستفاده از مکانیزم‌های مورد استفاده در بازار قمار و شرط‌بندی بوده. به همین دلیل دیدن یک بازی که در اقدامی جسورانه و خلاف جهت جریان مسلط بازار، با کپی عناصر سرگرم کننده‌ی صنعت قمار، از بخش بد و آسیب زننده‌ی آن پرهیز می‌کند بسیار جالب است. بازی‌ها عمر کوتاهی دارند. چرخه‌ی تولید بی‌توقف و پرشتاب نسل‌های کنسول هم مانع دیگری برای ماندگاری آنها می‌شود. علاوه بر این ورود بازی‌های جدید با بودجه‌های تبلیغاتی فضایی به بازار مصرف برای شناخته و ماندگار شدن، شانس بازی‌های قبلی را برای از دور خارج نشدن به شدت کاهش می‌دهد. اما با نگاهی به تاریخ چهل و اندی ساله‌ی این صنعت می‌توان راز بزرگ عدم ماندگاری را کشف کرد: تکراری شدن فلسفه‌ی زیربنایی ساخت و ایده‌ی بازی. اغلب بازی‌ها براساس پیشرفت تکنولوژی ساخته می‌شوند و بازیکنان تشنه‌ی بازی‌های واقعی‌تر و واقعی‌تر هستند و این چرخه‌ی صنعت بازی را پیش می‌برد. عطش سیری ناپذیر تکنولوژی و گرافیک، واقعی و قابل فهم است و روندهایی مشابه در فیلم و انیمیشن نیز قابل مشاهده‌اند. اما در هردوی این مثال‌ها هم لحظه‌ای فرا رسید که امکانات پیشرفته در اختیار هنر قرار گرفت. به همین دلیل است که دیدن Vampire Survivor و بازخورد به آن ما را برای آینده‌ی بازی به عنوان یک فرم هنر هیجان‌زده می‌کند. می‌توان پیشبینی کرد VS در آینده‌ی بازی بسیار تاثیرگذار و الهام بخش خواهد بود. survivor-like اصطلاحی است که از همین حالا به عنوان یک ژانر مطرح می‌شود و قابل مشاهده است که فلسفه‌ی ساده‌انگارانه و طراحی شانس‌محور آن چگونه جان تازه‌ای به ژانر روگ-مانند* بخشیده. Vampire Survivor تکرار این حقیقت تجربه شده است که چه مقدار ایده‌ی بکر و پتانسیل‌های کشف نشده نشده در بازی وجود دارد. تجربه‌ی این بازی را نباید از دست داد*روگ-مانند به عنوان ترجمه‌ای برای Rough-like به کار رفته
