بلاهت

در حال حاضر فقط باید بنویسم. فکر کردم که چه؟ و بعد دیدم فقط میدانم که باید بنویسم مثل تمام متن هایی که نوشتم و نوشتم و نوشتم و هیچ.

تا اینجا پس فقط میدانم که باید بنویسم.

دارم لفت میدهم کش میدهم تفت میدهم که بفهمم باید چه بنویسم.

اصلا چرا باید بنویسم؟ باور کنید خانمی/آقایی که شما باشید، نمیدانم.

این هم شده سرگرمی وقت و بی وقت زمان هایی که میخواهم مفید تر از مواقع دیگر باشم. هی یک صفحه سفید را باز میکنم و مینویسم و مینویسم و در همه آن ها نشانی از این جمله میخواهم بنویسم هست.

گاها نمیخواهم بنویسم نوشتن میخواهد بنویسم و گاها میخواهم و نوشتن نمیخواهد

بلاهت...