کرونا و وضعِ طبیعی‌یِ هابز

.

کرونا وضعی، شبیهِ «وضع طبیعی» هابز را ایجاد کرده‌است. احساسِ این وضعْ در فضای هرات خیلی راحت شده‌است. ترس و وحشت در سراسر هرات می‌پیچند؛ این ترس و وحشت بیش‌تر از آنکه از ویروس کرونا باشد، از خودِ انسان است. انسان در چنینِ فضایِ تخته‌بند از ترس، پناه‌گاهی جز خودش ندارد. انسان‌های دیگرْ نه‌تنها که پناه‌گاه شده نمی‌توانند، بل‌که حامل ویروس کرونا و به‌مثابه‌یِ تهدید هستند. در چنین وضعی «انسان گرگِ انسان» است. این را می‌شود از ماسک‌زدن‌ها، خانه‌ماندن‌ها، دست‌ندادن‌ها، شلوغیِ داروخانه‌ها و قیمت‌شدنِ ماسک‌ها و ضدعفونی‌ها فهمید. در وضعِ طبیعیِ هابز است که بوسه‌ی نرم و آغوشِ گرم، تبدیل به شر می‌شوند. بوسه‌یِ نرم و آغوشِ گرمت، مرگم را زودرس می‌کنند، بگذار که تنها باشم تا زنده بمانم. انسان در وضعِ طبیعیِ هابز، گریزان است؛ گریزان از یک‌دیگر و باهم‌بودگی.