روزها زیر سایه درختی که تو در میان خانه کاشتی تا شب مینشینم
شب ها درمیان دره ای که تو در تختم ساختی می خوابم
و صبح با صدایی کودکی که تو رها کردی از خواب میپرم
پ.ن : خودنوشت
شماره یک
