سلام ، شما دارید مجموعه مقالات (بررسی بردگیم های ایرانی) رو میخونید ...
تو هر مقاله یک بازی ایرانی رو انتخاب میکنیم و پس از نقد و بررسی ابعاد مختلف اون ، تو بخش های مختلف میریم سراغ نمره دادن (بخشی که تکلیف یه بازی مشخص میشه)
و میگیم که بازی تو چه رده ایه !
بازی دژ بر اساس بازی citadels ساخته شده و طرح بازی آقای برنو فدوتی ، طراح خوش آوازه فرانسوی هست .
تو بازی دژ ، بازیکنا سعی میکنن سکه جمع کنن ، سازه های جدید بسازن و شهرشون رو گسترش بدن ؛ بعضی وقتا جیب بقیه بازیکنا رو بزنن و شایدم دست به قتل بزنن
تو بازی دژ ، بازیکنا تلاش میکنن تا بهترین شهر رو بسازن ؛ با مدیریت و حفظ منابع ، سازه های جدید بسازن و با کنترل روی نقش های بقیه بازیکنا بتونن از خطرات احتمالی در امان بمونن و بتونن با پیشرفت در شهرشون با ارزش ترین شهر رو داشته باشن .
(این توضیحات برای بازی ۴ تا ۷ نفره است)
بازی دژ ، در چند دور انجام میشه و هر دور تو دو فاز انجام میشه ؛ تو فاز اول هر بازکن یک نقش انتخاب میکنه و بقیه کارت ها رو میده به نفر سمت چپش تا هر بازیکن یک نقش داشته باشه .
تو فاز دوم هر بازیکن سه کار رو میتونه انجام بده که ترتیب این کار ها رو خودش بنا به استراتژی که داره تعیین میکنه : یک انتخاب منابع ، بازیکن ها باید بین دو تا سکه یا دو تا کارت یکی رو انتخاب کنن ، دو ساخت و ساز ، هر بازیکن میتونه یک سازه تو شهرش بسازه و هزینه اون رو پرداخت کنه و کار سوم ، استفاده از قابلیت نقش هستش که معمولا کلیدی ترین کاریه که هر بازیکن تو نوبتش انجام میده .
بازیکنا به ترتیب شماره نقش ها بازی میکنن از شماره ۱ تا ۸ و تا وقتی نوبت نقش بازیکنی نباشه نباید نقشش رو لو بده .
هر نقش قابلیت خاصی داره که با توجه به استراتژی تون به اون نیاز پیدا میکنید اما این نیاز رو نباید بازیکنای دیگه بفهمن و اگه بفهمن یا اصلا نمیذارن اون کارت به شما برسه ، یا سرتون رو زیر آب میکنن و یا هر چی سکه جمع کردید رو برمیدارن .
تو بازی دژ ، هر سازه مخصوص یکی از چهار نقش سازنده است : سازه های نظامی برای سردار ، سازه های تجاری برای تاجر ، سازه ها مذهبی برای حکیم و یازه های سلطنتی برای شاه ؛ سازه های خاصی هم تو بازی وجود داره که هرکدم قابلیتی (آپشن) داره .
تو بازی دژ شدیدا به عنصر کمیابی به اسم استراتژی نیاز دارید ، درصد شانس تو بازی کمه و تقریبا همه چیز به خودتون بستگی داره و آجر به آجری که برای این شهر خرج میکنید باید حساب شده باشه .
اگر تو انتخاب نقشتون بی دقت باشید عملا بازیکنای دیگه فلجتون میکنن و با از دست دادن یک دور از بازی ، سنگ های محمکمی به سازه های شهرتون برخورد میکنه که بازسازی این ضربه ها کار خیلی سختیه .
در کل باید خیلی تو بازی حواس جمع باشید و با کمتیرین اشتباه پیش برید .
اولین بازیکنی که هفت سازه در شهرش بسازه ، ۴ امتیاز میگیره و اون دور بازی ، آخرین دور خواهد بود ؛ بعد از اون امتیاز شماری شروع میشه و بازیکنی که بیشترین امتیاز رو داشته باشه ، برنده بازی خواهد بود .
بازی دژ نمونه داخلی بازی citadels هست و راجع به کیفیتش باید بگم که :
کارت ها : ضعیف ؛ یک ورقه مقوایی نازک که لایق انتشارات هوپا نیست . کارت های بازی دژ بسیار ضعیفن و اگه میخواید به مدت طولانی ازش استفاده کنید ، حتما باید پرس کنید .
سکه و تاج : خیلی خوب ، سکه ها و مخصوصا تاج بازی کاملا ظریف هست و با کیفیت عالی ساخته شده که با دیدن تاج بازی در کنار کارت ها ، آه افسوستون بلند میشه .
جعبه : محکم و با جنس عالی ، اما چیزی که تو مخه اینه که محتویات بازی با جعبه نمیخونه و شما میتونید هفت تا ده تا بازی دژ رو در یک جعبه قرار بدید (دیدم که میگم) ؛ کوچکتربودن جعبه بازی دو تا خوبی داشت : یک حمل راحت تر و دو کاهش هزینه ها و در نهایت قیمت پایین تر برای مصرف کننده که متاسفانه رعایت نشد .
زیبا بودن یا نبودن یک بازی اصولا سلیقه ایه ، اما به نظر من طراحی بازی دژ واقعا فوق العادست . شخصیت های بازی طوری طراحی شدن که وقتی نقشی رو انتخاب میکنید ، کاملا باهاش عجین میشید و به خوبی ارتباط برقرار میکنید . ترکیبی از خیال انگیزی و پخش رنگ و اندکی کاریکاتور .
برای کارت های سازه هم حقیقتا میتوان جمله (سازه های فرانسوی ، با معماری ایرانی) به کار برد . سازه هایی خیال انگیز که فقط به درد یه شهر رویایی میخورن و با شکوه و زیبایی تمام طراحی شدن .
طراحی روی جلد بازی هم دقیقا در دنیای کارت های شخصین و سازه هست و نمایشگر همون شهر رویایی هست .
بازی دژ ، یک جنگ روانی تمام عیار بین بازیکنا راه میندازه و موفقیت تو این جنگ روانی ، میتونه شما رو پیروزی نزدیک کنه .
انتخاب شخصیت ها تو بازی چالش هیجان انگیزی هست که باید با دقت انجام بشه ، جدا از نقشی که برای خودتون انتخاب میکنید ، نقش های دیگه رو به بازکن بعدیتون میدید که ممکنه اون ها رو خیلی جلوتر بندازه .
حدس اینکه چی کسی چه نقشی رو انتخاب، کرده کاریه که باید توش حسابی حرفه ای باشید و همچنین باید دائما در تلاش باشید که نقش خودتون هم لو نره که اگه بره یا سکه هاتون رو از دست میدید و یا کشته میشید و اون دست هیچ کاری نمیکنید .
تو چند دست اول ، شاید بعد از چند ثانیه فکر کردن به این فکر کنید که مثلا با ساختن سازه های مذهبی و انتخاب نقش حکیم تو هر دست کلی پول به جیب بزنید و به خاطر رسیدن به همچین استراتژی ای احساس فیثاغورث بودن بهتون دست بده ؛ اما تو همون چند دور اول متوجه میشید که سخت در اشتباهید و یا اصلا حکیم بهتون نیرسه و یا هر دست کشته میشید .
به همین خاطر باید در طول بازی به طور هوشمندانه ای همه چیز رو در تعادل نگه دارید و سعی کنید بدون ضربه خوردن رو پیشرفت شهرتون تمرکز کنید .
به طور کلی نقش ها به دو دسته سازنده (رنگی) و خرابکار (خاکستری) تقسیم میشن که تقابل این ها بازی رو به طرز عجیبی هیجان انگیز میکنه .
در کل ، بازی دژ گیم پلی هوشمندانه ای داره که در طول بازی به نبوغ طراحش پی میبرید .
بازی دژ و citadels تو گیم پلی تفاوتی ندارن ؛ اما برای مخاطب ایرانی ، طراحی ایرانیزه شده دژ میتونه تجربه بهتری رو ارائه بده .
بازیکن شروع کننده بازی همواره میتونه با انتخاب یا حذف نقش شاه ، اولین نفر بازی رو شروع و ابتکار عمل رو به دست بگیره .
بازی دژ به دلیل وجود همین ۸ نقش و نسبتا طولانی بودن بازی ، تکرار پذیری بالایی نداره و اگه یه دژ تکرار پذیر میخواید باید نسخه جدید بازی citadels با ۲۸ نقش رو تهیه کنید ؛ البته قرار بود هوپا ، بسته اکسپنشن دژ رو با نقش های جدید منتشر کنه (بسته اکسپنشن قرار بود به دلیل کاهش هزینه ها بدون جعبه باشه و علت بزرگ بودن جعبه بازی همینه) که انتشار بسته اکسپنشن کنسل شد و فعلا معلوم نیست کی ساختش کلید بخوره .
اول از همه باید بگم که این نمره دهی ترکیبی از نمره های سایت board game geek و نظر شخصی بنده است.
نمرات بازی ها به صورت درصد داده میشه و فقط به گیم پلی بازی نمره داده میشه .
