من فصل اول آن را هم به تازگی دیدم. برایم تصور این حجم از بدهی داشتن شخصیت های بازی قابل باور نیست. شرایط زندگی شان وخیم و وخیم تر می شود تا جایی که حاضرند در «بازی مرکب» شرکت کنند و شانس کم برنده شدن را امتحان کنند. انگار کسب و کار راه انداختن خیلی سخت است و شکست خوردن توی آن احتمال زیادی دارد. فکر کنم این یک مورد درست باشد.
فصل اول این سریال را خیلی دوست داشتم. با اینکه فکر نمی کردم از این ژانر فیلم ببینم. سریال پر از خونریزی بود. سخت است که خودم را جای آنها بگذارم. این که بخواهی در بازی که اگر ببازی خواهی مرد، خوب باشی سخت است. اصلا دلم نمی خواهد در بازی مرکب باشم.
من، خودم، عاشق بازی کردن هستم و خیلی هم بازی را جدی می گیرم. برای همین بازی های سریال هم خیلی دوست داشتم. من و داداش هایم بازی اول یعنی «چراغ قرمز چراغ سبز» را در خانه بازی می کنیم. البته که این بازی را در برنامه خندوانه هم دیده بودم. برادر کوچکترم به جای «اسکویید گیم» می گوید «بیسکوییت گیم». من حتی هوس کردم دالگونا (آب نبات های بازی دوم) بپزم! (واقعا هم سه بار پختم و هر سه بار موفق نشدیم که بازی را ببریم و مردیم! 😂)و حتی می خواهم داکجی بازی کنم!
من وقتی برادرم این سریال را می دید کمی با او دیدم. می دانستم برنده چه کسی است و از خیلی از اتفاقات دیگر مثل ماجرای میزبان یا وی آی پی بازی خبر داشتم. با این حال برای بازی سوم تپش قلبی گرفتم که تا به حال نگرفته بودم. ولی فصل دوم هیجان خیلی کمتری داشت. خیلی از مشکلات بازی در فصل اول در فصل دوم حل شده بود.
فصل دوم هم دوست داشتم ولی برای نتیجه گیری باید منتظر فصل سوم ماند. خیلی رازها در داستان هست که نمی دانیم؛ مثل این که بازیکن وی آی پی چه کسی است. من حس می کنم شماره 001 از شماره 456 خوشش می آید و برای همین آن اتفاق در آخر فصل دو افتاد. ولی یک تئوری دیگر هم هست که شماره 001 می خواهد رنج کشیدن شماره 456 را ببیند. من کلی پست ها درباره تئوری های فصل سوم در اینستاگرام را دیده ام. درباره بازیکن 388 (کانگ هانول) هم رازهای زیادی وجود دارد! حتی درباره نوع مدل مویی که دارد. خیلی جالب است که هرچند وقت یکبار حقیقتی جدید را بینندگان کشف می کنند.
خیلی هیجان انگیز است که بازیکن برنده چه کسی خواهد بود! به هر حال منتظر فصل سوم هستم.
