ترس

دو سوال :
۱ - ترس چیه؟
این سوال یکی از دغدغه های ذهنی من بود که به لطف موضوع امشب ، مجبور به تفکر بیشتر درباره آن شدم .
نگاه ، سرچشمه ترس است ، نه آن نگاهی که چشم می بیند و پیامش می کند و به مغز ارسال می کند‌ ؛ آن نگاهی که خود مغز در طی سال های زندگی به اتفاقات و تصاویر می کند .
مغز اگر شناخت کافی از چیزی داشته باشد ، ترس انسان در آن موضوع غیر ممکن خواهد بود.
اگر بخواهم‌ مثالی بزنم ، آن مثال ترس از مرگ ، در سربازان جهان است .
اسلام و آلات اسلام ، خیلی بیشتر از ادیان دیگر همیشه سعی کردند برای ایمان آورندگان به بهترین شکل ، به سوال مرگ چیست و بعد از مرگ چه خواهد شد پاسخ بدهند .
و این پاسخ ها تبدیل به عشق شهادت در جوانان اسلامی شده که از تمامی سربازان جهان بیشتر است .
این عشق شهادت گاهی به نفع مردم و گاهی به ضرر آن ها تمام شده ، نفع را می توان به ظهور میهن پرستان و غیرتمندان و ضرر را می توان به ظهور دسته ای چون داعش طلقی کرد.
ترس در ضرب المثل ها به این شکل یاد می شود :
《 ترس برادر مرگه .》
با اینکه می دانم منظور این ضرب المثل از مرگ چیز دیگریست . اما به نظر من ترس بعضی اوقات مانند عامل بقا در زندگی قدم گزاشته و جلوی بسیاری از مرگ ها را گرفته و مهم ترین این ترس ها هم خودِ ترس از مرگ است.
مرگ ناشناخته است ، اگر نتوانی به یک دین در میان هزاران دین جهان ایمان بیاوری ، تا زمان مرگت ، مرگ برایت ناشناخته خواهد بود .
اصلا مهم نیست که هر دین به پیروانش درباره مرگ چه گفته !؟ مهم تفکری است که مانند پادزهر به وجود تو تزریق می کند و کارش هم این است که تو در حالی که از مرگ جلوگیری می کنی و برای بقای خودت می جنگی با آغوش باز به سوی آن بدوی .
ترس باعث کنجکاوی و پیشرفت می شود .
غارنشینان زمانی که آتش را دیدند از آن فرار کردند ، زیرا هیچ شناختی از این نور گرما بخش نداشتند ؛ اما همیشه تلاش کردند تا بفهمند آن چیست .
سال ها طول کشید و بعد از اینکه متوجه شدند ، آتش چیست و از چیست؟ از آن برای بقای خود استفاده کردند .

۲ - من از چی می‌ترسم؟
وقتی این سوال را از خودم پرسیدم ، چند دقیقه فکر کردم و جواب هایم برای خودم واضح نبود.
یا شجاعم و از چیزی نمی ترسم ، یا آنقدر تعداد ترس هایم زیاد است که یادم نمی آید ، که احتمالا هم دومی درست است .
ولی می دانم که چند ترس وجود دارد که در وجود بیشتر انسان ها مشترک است .
همچون ترسِ از دست دادن عزیز ، ترس از خیانت ، ترس از پیری ، ترس از بی آبرویی ، ترس از ...
خو گرفتن با این ترس ها آنقدر سخت هست که حتی به بعضی از آن ها می توان گفت غیر ممکن خواهد بود .

پ . ن :
ترس خوب است ، مگر اینکه به حدی برسد که دچار برهم زدن آرامش شود و از پیشرفت جلوگیری کند .
برای آرامش بیشتر و ترساندنِ خودِ ترس ، سرتان را در کار خودتان بکنید و از تنهایی نترسید .
تنها بودن خیلی از استرس ها را از شما دور می کند و آرامش وجودتان را می گیرد ، اگر عمق تنهایی را دریابید و از آن نترسید .
من آدم بسیار عقیده مندی نیستم ، اما این را میدانم که بعضی اوقات هم نترسیدن دچار عدم پیشرفت می شود .
اگر روزی به جایی رسیدید و فرمانی با دستانتان ارسال می شد .
از خدا بترسید......

موفق باشید

امیر تختی