به ما خیلی گفتند که بهتر است گذشت کنیم،
بدی ها را فراموش کنیم و کسانی را که به ما ظلم کردند ببخشیم.
چون بخشش از بزرگان است.
یک کم برگردیم عقب تر، به گذشته های دورتر
اصلا چه شد که بزرگان به مردم در مورد گذشت و بخشش توصیه کردند؟
وقتی کسی در حق ما بدی کرده است،
ما انسان ها به خاطر طبیعت وجودی مان از او بدمان می آید.
اگر در برابر او قدرتی نداشته باشیم، با خشم صبر می کنیم و منتظر می مانیم تا بلایی سرش بیاید.
خیلی وقت ها در مورد آن شخص و روش های انتقام از او خیال پردازی می کنیم.
از اینکه یک روز جایگاهش را از دست بدهد یا مافوقش همین بلا را سر او بیاورد.
ما دلمان می خواهد که او در آن روز بفهمد که از کجا خورده!
دلیل این همه توصیه ی اخلاقی در مورد گذشت همین است، این که ما به طور طبیعی در شرایط ستم تمایلی به بخشش نداریم.
چون او ظالم است و من مظلوم.
من کسی هستم که مورد ستم واقع شده.
می شود گفت گذشت کن؟
یا بخشش از بزرگان است؟
در عین حال تنها جملاتی هستند که شخص مورد ظلم واقع شده دلش نمی خواهد بشنود!
چون احساسات و هیجانات شدید فرد به درهای بسته می خورد،
انگار با یک دیوار سرد سنگی برخورد می کند.
حرف هایش شنیده نمی شود، احساسش درک نمی شود،
و بخشی از وجودش سرکوب می شود.
به این نکته هم اشاره کنم: واگذار کردن به خدا به معنی گذشت کردن نیست.
تنها منتظر ماندن برای دادخواهی است. در شرایطی که فرد امکان گرفتن حق خود را ندارد.
قبل از اینکه دیگران را نصیحت کنیم، لازم است چیزهای زیادی یاد بگیریم.
مثلا این که اصلا گذشت کردن یعنی چه؟
خودمان می دانیم؟!
با تعریفی که از گذشت داریم اصلا خودمان می توانیم انجامش دهیم؟
نه ندیدن و نه دوست داشتن آنچه که به شدت نفرت انگیز است.
نه مهربانی با کسی که به شما ستم کرده است.
و نه احساس گناه بابت خشم و انتقام.
گذشت چیست؟
یک اتفاق بد توسط یک شخص یا گروه برای شما پیش آمده،
نخست اتفاق را ببین،
آن شخص را ببین،
هر احساسی را که داری با تمام وجودت تجربه کن.
خشم، نفرت، اضطراب، ترس … هر احساسی که داری!
به عقل خودت رجوع کن،
ببین برای مقابله با این شخص چه کارهایی می توانی انجام دهی.
تا اینجای کار کسی نمی تواند به شما هیچ توصیه ای بکند، مگر برای چگونگی مقابله با ستم و ستمگر!
چون شما فقط دارید به یک رویداد ناگوار پاسخ هایی طبیعی و مناسب می دهید.
نیاز نیست چیزی را ببخشید و از چیزی گذشت کنید.
نیاز نیست چشمتان را به روی چیزی ببندید.
گذشت یعنی پس از این اجازه ندهید این خشم و نفرت و اضطراب همه ی ابعاد زندگی تان را در برگیرد.
نگذارید این اتفاق بد روی احساس شما نسبت به همه ی انسان ها و همه ی موقعیت ها اثر بگذارد.
یعنی عبور کنید تا بقیه ی زندگی تان را نجات دهید.
