انسان ها در نوجوانی برای اولین بار لذت جنسی را تجربه می کنند. بیشتر افراد در این سنین درباره ی تجربیات جنسی کنجکاو شده، جذب جنس مخالف و تعداد کمتری از افراد جذب همجنسان خود می شوند.
نخستین لذت های جنسی از دید روانشناسی اهمیت زیادی دارند. چرا که می توانند شخص را برای همیشه درگیر انحراف جنسی یا پارافیلیا کنند.
یعنی تحریک شدن با هر چیزی جز انسان بالغ.
برخی از این افراد برای رسیدن به ارگاسم نیاز دارند رفتارهای خاصی را انجام دهند.
مازوخیسم و سادیسم،
پدوفیلی یا بچه بازی،
ارباب و برده بودن،
تجاوز،
زوفیلی یا حیوان دوستی،
مالش دوستی،
فتیش به معنی تمایل به اشیا خاص برای رسیدن به ارگاسم،
و عورت نمایی
می شود.
زمانی که نوجوان در خلوت ترسان خود خودارضایی می کند،
ممکن است در لحظه ی رسیدن به ارگاسم تصادفا نگاهش به یک جوراب زنانه مشکی یا عکس یک کودک بر روی دیوار باشد.
همین تداعی تصادفی می تواند آن شی را برای همیشه تبدیل به یک محرک جنسی کند. نوجوانی که به تازگی لذت ارگاسم را چشیده، هر بار با دیدن آن شی وسوسه می شود که آن حس و حال را باز هم تجربه کند.
ولی در موارد بسیاری تبدیل به یک بیماری خطرناک می شود که حتما باید درمان شود.
افراد پدوفیل یا بچه باز به چند گروه تقسیم می شوند. در برخی این ویژگی ژنتیکی است و برخی دیگر به دلیل فقر عزت نفس از برقراری رابطه جنسی با افراد بالغ واهمه دارند. گروهی از آنها نیز خود در کودکی قربانی تجاوز بوده اند.
دلیل پدوفیلی هر چه که باشد، برای از بین بردن آن از روش های دارویی و درمان های رفتاری نظیر بیزاری درمانی استفاده می شود.
در بیزاری درمانی رابطه بین لذت ارگاسم و محرک غیرطبیعی را از بین می بریم.
به این صورت که شخص در هنگام خودارضایی و نزدیک شدن به لحظه ی ارگاسم،
با محرکی ناخوشایند مانند شوک الکتریکی یا احساس تهوع روبرو می شود.
این درمان ها بسیار موثر هستند، ولی مشکل این است که در این روش ها هم مانند هر درمانی نیاز به همکاری طولانی مدت بیمار هست.
بنابراین خیلی نمی توان روی درمان این افراد حساب کرد.
آن دسته از مبتلایان به پارافیلیا که با تمایلات جنسی غیرطبیعی خود به دیگران آسیب می رسانند، نظیر پدوفیل ها و عورت نماها از نظر حقوقی مجرم هستند و در بیشتر کشورهای جهان با مجازات هایی نظیر حبس ابد یا مصرف دارو برای کاهش میل جنسی روبرو می شوند.
