این اصطلاح به کسب لذت جنسی، از طریق تحمل درد اطلاق می شود. از این نظر مازوخیسم با رفتارهای دردناک جزئی که در جریان نزدیکی ممکن است بین طرفین روی دهد، تفاوت دارد. مازوخیسم از نام داستان نویس اتریشی، لئوپولد فون ساخر مازوخ (۱۹۰۵-۱۸۳۶) است، که ارضاء جنسی از طریق تحمل درد را توصیف نموده است.
مازوخیسم مشتق از سادیسم است؛
یعنی مازوخیسم یک نوع سادیسم می باشد که به سمت من(ایگو) تغییر جهت داده است. هر غریزه ای جنبه های پرخاشگرانه دارد تا بتواند به هدف برسد یعنی ابژه را جستجو کند. منشا سادیسم همان پرخاشگری درون رانه های جنسی است ولی در مسیر تکاملی می تواند به سمت خودش تغییر جهت دهد. دو عامل سبب می شوند که پرخاشگری به پدر و مادر، به سمت من(ایگو) تغییر جهت دهد:
تصور عام بر این است که سادیست فاقد سوپر ایگو است، در حالی که مازوخیست دارای یک سوپر ایگو است. ولی شاید این طور نباشد، به عبارتی مازوخیست سوپر ایگو ندارد و ایگوی قوی دارد، در نتیجه به دنبال یک سوپر ایگوی قوی در دنیای خارج می گردد.
یکی از انواع مازوخیسم که به وسیله فروید شرح داده شده و به معنی “شهوت درد” است و همان مفهوم معمول آزارطلبی را می رساند.
وقتی آزار مازوخیسمی روانی است تا جسمی، به نظر فروید باید آن را مازوخیسم آرمانی نامید.
این اصطلاح به ترکیبی اطلاق می شود که دو ویژگی دارد:
نظیر آنچه در هیجان و سرسپردگی توده ها در مقابل حاکم زورگو، که طالب رنج کشی و فداکاری توده هاست، دیده می شود. رنجی که بدون آرمانی ساختن زورگو تحمل آن ممکن نبود.
در طول رشد روانی قسمت عمده غریزه مرگ معطوف به خارج است(سادیسم). قسمت باقیمانده در شخص که اینک متوجه درون است، مازوخیسم نامیده می شود. در شرایطی خاص، مثلا افسردگی شدید، سادیسم عینیت یافته از شی باز پس گرفته شده و متوجه خودش می گردد، یعنی درون فکنی می شود. این امر با فرآیند بازگشت به حالت قبلی همراه است، که مازوخیسم ثانوی را بوجود می آورد که مکمل اوست.
نگرش مطیعانه نسبت به زندگی، که شخص را به رفتار انفعالی و تابع وا می دارد. در این حالت تحمل شکست و محرومیت و بدبختی امکان پذیر می شود. چنین موقعیتی را می توان نگرش تسلیم شدن توصیف کرد.
حالتی که در آن شخص مشتاق شنیدن توهین و تحقیر است و از تصور آن لذت جنسی را تجربه می کند. انتخاب، ترتیب و تاکید کلمات به نظر می رسد که برای تحریک جنسی حائز اهمیت است. در تصورات مازوخیسمی گفتگو نسبتا شایع است.
منبع : مازوخیسم در انسان امروزی، انتشارات فارار وراینهارت، نیویورک، ۱۹۴۱
