می‌خوام یه چیزی بگم. فقط این‌جا امنه. آخه اونا این‌جا نیستن؛ نمی‌شناسن این‌جا رو!
می‌خوام از هر کسی که پدر یا مادره یا فرزندخونده داره، یه خواهشی بکنم:
لطفا بچه‌هاتون رو اذیت نکنید! باور کنید اون‌ها هم به گردن شما حق دارن. اون‌ها هم می‌تونن از شما برنجن.
منطقی نیست که چون شما آوردیدشون، یعنی می‌تونید مثل اسباب‌بازی دوران بچگیتون یا خمیربازی‌های رنگی‌رنگی، هر جور خواستید توی دستتون فشارشون بدید و باهاشون بازی کنید.
اون‌ها خسته می‌شن، داغون می‌شن و اوضاعشون ده‌برابر سخت‌تر از زمانی خواهد بود که شما از اون‌ها می‌رنجید! می‌دونید چرا؟ چون شما مادر و پدرید و هر چی بخواید می‌گید، دعوا می‌کنید، فحش می‌دید، تنبیه می‌کنید، محکوم می‌کنید، به اسارت در میارید و هزار تا کار دیگه... اما اون‌ها با یه زنجیری به اسم «احترام» دستشون بسته‌ست. اون‌ها اغلبشون با ادبن، انصاف سرشون می‌شه، نمک‌نشناس نیستن. اون‌ها بیشترشون حاضر نیستن یکم صداشون بره بالا تا مبادا شما دلتون خش بیفته!
خواهش می‌کنم شمایی که پدر یا مادری و داری اینو می‌خونی، یکم رعایت حال بچه‌هاتو بکن. به مامان بابای خودم نمی‌تونم بگم اما شما که دارید می‌خونید، بدونید که بدی‌های شما رو کسی ضبط نمی‌کنه اما تو دل ما بچه‌ها ثبت می‌شه و یه روز از جایی که نباید، می‌زنه بیرون...
دوستتون داریم. دوستمون دارید. عذابتون ندیم، عذابمون ندید❤️
