سلام میخوام براتون یکم از ذهن ادمهای شلخته بگم.
اصولا ماها دوست داریم همچی جلو چشمون باشه و هرجایی که دمه دستمون باشه وسایلمون میزاریم اونجا مثل صندلی یا میز یا زیرتخت... و خب بقیه درنگاه اول میگن وای چه اتاق شلوغی چه ماشین شلوغی یا چه کمد شلوغی اما ما باخودمون میگیم کجاش شلوغه همچی سرجاشه و من مشکلی ندارم حتی اینطوری احتترم و امان از روزی که یک نفر بیاد و تمام چیدمان منظم مارو بهم بریزه و وسایلو از نظر خودش بزاره سرجاش اون موقع است که با خودمون میگیم وای باز باید خودم دنبال وسایلم بگردم و باز باید به شیوه ی خودم بچینمش. ما ذهنمون مرتبه اما مدل خودمون و خوب قرار نیست همه ی ادما مثل هم مرتب باشن بعضیا واقعا لذت میبرن اتاقشون شلوغه و ذهنشون ارومه و خوب دیدیدن خیلیا اگه کوچکترین وسیله اشون سرجای همیشگیش نباشه کلی عصبی میشن ما شلخته هام اینجوریم البته بعضیا روما همچین اسمی میزارن ولی واقعا ماهم عصبی میشیم وقتی همچیمونو به شیوه ی مرتب خودتون میچینین و چون اسم ما شلخته است نمتونیم بگیم اقاجان من خوبم و راحت میتونم زندگی کنم شماها نمیتونین با من کنار بیاین. و همیشه برام سوال بوده چرا یکبار اونا مثل ما زندگی نمیکنن و کنار نمیان که بدونن واقعا اذیت میشیم به مدل اونا ذهنمونو مرتب کنیم.خلاصه هوای دوستای شلخته تونو داشته باشین اونام باور کنین مرتبن و ذهنشون چیدمان خاص خودشو داره و درکشون کنین. اینطوری عادت کردن باشن.و تازه این کوچکترین قسمت زندگی ما شلخته هاست. مرسی
