مدت ها بود که می خواستم بنویسم ولی به سه دلیل معمولا این نوشتن اتفاق نمیوفتاد :
تا اینکه به طور اتفاقی تو توییتر دیدم که چالش 30 روز وبلاگ نویسی راه افتاده، خیلی وسوسه شدم که تو این چالش شرکت کنم ولی به همون دلایلی که گفتم فکرش رو نمی کردم بتونم به مدت یک ماه هر روز یک مطلب بنویسم.
ولی با خوندن این مطلب راسخ تر شدم که حتما خودم رو به چالش بکشم و شروع کنم به نوشتن.
یکی از سختی ها ،انتخاب موضوع برای نوشتن بود ، همون روز کاغذ و قلم رو برداشتم و موضوعاتی که به ذهنم می رسید که بنویسم لیست کردم که به 5 موضوع کلی رسیدم ، نگران بودم که می تونم اصلا 30 تا موضوع پیدا کنم با این حال نوشتن رو شروع کردم ، در این 30 روز موضوعات رو به صورت روزانه انتخاب می کردم و یکی از نکات جالب این بود که خیلی موقع ها در حین نوشتن یک موضوع ، موضوعات دیگه ای هم به ذهنم می رسید و عملا در این بازه دچار کمبود موضوع نشدم.
موضوع بعدی پیدا کردن زمان خالی برای نوشتن بود که برای این موضوع صبحا با زودتر از خواب بیدار شدن تونستم این زمان رو پیدا کنم.
بعد اینکه نوشتن رو شروع کردم فهمیدم چقد لذت بخشه و خوشبختانه یه سری از متن هایی هم که نوشتم با توجه به اینکه در توییتر هم به اشتراک می گذاشتم با استقبال خوبی هم روبرو شد و نظرات مثبتی که دریافت کردم خیلی حس خوبی بهم داد.
راستش خودم هم فکر نمی کردم بتونم به مدت یک ماه با این مشغله ای که دارم اونم به صورت روزانه بنویسم و خیلی خوشحالم که این اتفاق افتاد و امیدوارم این تمرین کمک کرده باشه که نوشتن به یکی از عادت هام تبدیل شده باشه.
بعد از این اتفاق ، مدتی دوس دارم یه ذره عمیق تر شم در نوشتن ، بیشتر وبلاگ بخونم ، مطالعاتم رو بیشتر کنم و حوزه های دیگه نوشتن به جز این موضوعاتی که نوشتم رو تجربه کنم ،برای همین ازین به بعد تعداد نوشته ها رو کمتر می کنم و سعی می کنم رو کیفیتشون بیشتر کار کنم.
در پایان این چالش چقدر خوشحالم که شرکت کردم و تونستم به این نتیجه برسم که برای نوشتن نیاز نیس خیلی ایده آل فکر کنین ، وقتی شروع می کنید کلمات خودشون جاری خواهند شد در صفحات ، پیشنهاد می کنم همین امروز نوشتن رو شروع کنین.
