روی آوردن به نوشتن، آن هم در فضای مجازی دیگر چیز غریبی نیست. همه‌مان پناه آورده‌ایم به کیبورد سیاه و سفید گوشی‌های هوشمند و هر جا دلمان بخواهد، از کپشن اینستاگرام و کانال‌های تلگرامی گرفته تا توییت‌های پرطرفدار توییتر فارسی می‌نویسیم از هر آنچه باید و نباید.
وبلاگ نویسی و وبلاگ خوانی اما هنوز هم شیرین و دلپذیر است.
اینجا را هم ناخودآگاه به واسطه ترجمان پیدا کردم و گفتم بگذار از هیچ قافله‌ای در این فضای پر رنگ و لعاب عقب نمانم و بخوانم هر آنچه خوب رخ می‌نماید و حداقل می‌دانم اگر کسی اینجا باشد واقعا می‌خواند،اما بهتر است خوانده نشوم!
۲۳مرداد۹۹
