تولدت،
تصادف نبود…
خدا،
در لحظهای که جهان داشت
از عشق خالی میشد،
تو را نوشت—
نه برای خودت،
برای ما
که دیگر باورمان نمیشد بهار دیگری در راه باشد
با تولدت،
فروردین،
ماه شروع بهار شد.
تولدت مبارک…
تو عیدیِ خدایی
به دلِ روزهایی
که هیچ نشانی از امید نبود
من از دور تماشایت میکنم…
بیصدا،
بیادعا،
مثل درختی که فقط نگاه میکند
چطور خورشید
روی تن سرد زمین میتابد.
نه سهمی میخواهم،
نه نامی،
فقط گاهی
همین که هستی
کافیست
تا روزی مثل امروز
کمی آسمان مثل چشمانت آبی تر شود
و آفتاب درخشان تر بتابد…
