خیلی اوقات ما برای بیان مفاهیم اعتقادی از مدل طرح سوال و گفتگو استفاده میکنیم
این شیوه نکات و اثرات مثبت بسیاری دارد که از جمله آن اثرات مثبت میتوان به تقویت قدرت تفکر و همچین ایجاد توانایی تبیین افکار در نوجوان اشاره کرد اما در این شیوه بسیار مفید آنچه که باید به دقت مورد توجه قرار گیرد نحوه سوالاتی است که ما از نوجوان میپرسیم. صرف شیوه سوالاتی که ما میپرسیم برای نوجوان پیام های پنهانی دارد
به طور مثال یکی از سوالات رایجی که ما در این گفتگو ها به ویژه از اعضایی که کمتر در بحث مشارکت میکنند میرسیم این است که : «نظر تو چیست» شاید به ظاهر این یک سوال ساده و بی اهمیت باشد اما گاهی برخی از همین جملات ساده و حاشیه ای ما برای او یک ساختارر ذهنی شکل میدهد
«نظر شما چیست» به مخاطب اینگونه القا میکند که در این موضوع نظر او مهم است و نظرش ارزشممند است هرچند متفاوت از نظر بقیه اشخاص باشد در واقع به نوعی کثرت گرایی یا حتی نسبی گرایی را ترویج میدهد
امروز این جملات یا جملات شبیه به آن مثل این که «نظر هرکسی برای خودش محترم است» فضای فکری جامعه را از واقع گرایی و اینکه حرف حق و درستی وجود دارد دور میکند
فطرت انسانی بارها و بارها در جریان تجربیات گوناگون زندگی باطل بودن این جملات را به ما نشان داده است اما گاهی شیوع یک جمله یا یک ضرب المثل ما را از مبانی و لوازم آن غافل میکند و متاسفانه اینگونه تفکر در درون جامعه ما درحال فرهنگ شدن است و امان از آن روزی که یک تفکر غلط تبدیل به فرهنگ شود.
انقدر از آزادی های فردی و حقوق انسانی دم زده ایم که یادمان رفت هر حقی وظیفه ای را به دنبال دارد .
در جریان آموزش گفتگو محور باید بسیار توجه کنیم که با سوالات و ادبیات گفتاری خود نوجوان را متوجه نظر حق کنیم به گونه ای که خود او نظر حق و درست را میزان افکار و عملش قرار دهد
حسین الهی
