یادداشت دوم: دیکتاتور ات را قورت بده! :)

در ابتدا ذکر نکته ای را ضروری میبینم:

بنده کاملاً به این امر واقف هستم که شخصی ممکن است برای من حکم دیکتاتور پیدا کند و در آن واحد برای اشخاص دیگر این جایگاه را نداشته باشد، و بالعکس.

بنابراین از شما خواهش میکنم بدون هیچگونه پیش داوری و قضاوت قبلی متن را بخوانید و خود را در جایگاه همنوعان خود قرار دهید تا بتوانید آن ها را درک کرده و در حل مشکلاتشان به آنها کمک کنید.

در یادداشت اول بیان شد که چه کسی را می توان دیکتاتور خطاب کرد.

حال نگاهی بیاندازیم به راه حل هایی که به واسطه ی منطق یادداشت قبلی می توان استنباط کرد.

1. یکی از سه رکن اساسی این رخداد (یعنی دستور دهنده، پیام دستوری و دستور گیرنده) را تغییر داد:

به طور مثال میتوان قدرت کلام دستور دهنده را به روش های گوناگونی از او گرفت؛

چنانچه با آوردن استدلال و استنباط، یا به چالش کشیدن وی در موضوعات مختلف علمی و منطقی، او را از جایگاه متکلم وحده بودن خارج کرد؛

همچنین میتوان راه انتقال پیام دستوری را بست؛

و یا از جایگاه فرد دستور گیرنده خارج شد.

2. بتوان شروط مطرح شده برای ارکان اصلی که در اینجا بیان شدند را به عکسشان تبدیل کرد،

مثلاً کاری کرد که:

• دستور دهنده منتخب نهاد مردم شود.
• دستور دهنده نتواند از قانون اساسی تخطی کند.
• استثنائات ناعادلانه ی شخصی، گروهی و یا طبقه ای برداشته شوند.
• از ناظرین برای نظارت بر روند پیشرفت موضوعات مختلف استفاده شود.
• دستورات دارای پشتوانه ی قانونی و اجرایی باشند.
• امر عدالت برای حفظ اصول برابری و برادری لحاظ شود.
• همه ی انسان ها را به آزادگی دعوت و تشویق کرد.
• قدرت اختیاری که خداوند در اختیار انسان قرار داده است مدام گوشزد شود.
• نباید فراموش شود که تمامی انسان ها (از لحظه ی تولد تا واپسین لحظات زندگی) در حال تربیت شدن، علی الخصوص شرطی شدن در قبال مسائل گوناگون هستند.
• گفتگو با افکار و عقاید متفاوت و تضارب آرا در کرسی های آزاد اندیشی، جز پیشرفت نتیجه ای نمیتواند در پی داشته باشد.

لطفاً نظرات ارزشمندتان را با بنده و دیگران به اشتراک بگذارید.

تشکر به خاطر زمانی که برای مطالعه ی این یادداشت اختصاص دادید.

انشالله ادامه خواهد داشت ...