هر چی سنت بالاتر میره میفهمی که خیلی آدم ها رو جدی گرفتی.آدم ها اون چیزی که نشون میدن نیستند آدم ها خیلی با چیزی که هستند فرق دارند.
برات یه زندگی رویایی می سازند از خودشون بچه هاشون روابط عاشقانه با همسرشون.
تو باور می کنی که وای این ها چقدر خوشبختند اما به مرور زمان می فهمی این ها همش پوشالیه همش توخالیه همش واسه شو کردنه.
اصلا اونطوری که میگن نیست اینقدر ها هم خوشحال و راضی نیستند اینقدرها هم شوهرشون عالی نیست روابط عالی ندارند بچه های سربراه و باهوش ندارن اونا از خوشی هاشون پیش تو میگن از خوبی های شوهرشون از اخلاق های بدش از اختلافاتشون چیزی نمیگن.
همیشه میگن باطن زندگی خودت رو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکن.
دیگه آدم ها برام مثل یک رهگذر هستند از کنارشون رد میشم حرفهاشون رو می شنوم اما اصلا جدی نمیگیرمشون .زندگی خودم رو می کنم اصلا تو دام مقایسه نمی افتم آدم ها رو برای خودم الکی بزرگ نمی کنم آدم ها برام خیلی معمولین.
