سلام امروز حالم بهتر بود اون بی حالی و بی رمقی روزهای قبل کم کم داشتند از بین می رفتند کم کم مثل بچه ای که میخواد شنا کردن یاد بگیره از اتاقی که توش قرنطینه هستم میام توی هال یه چرخی می زنم اما باز به پسرم نزدیک نمیشم چه دلتنگش شدم توی همین چند روزه هی نگاش می کنم و قربون صدقه اش میرم همیشه با خودم فکر می کردم چه میشد ای کاش من سرکار نمی رفتم اونوقت چقدر وقت داشتم واسه خوندن و .. حالا سه روزه توی خونم کارم شده گشتن توی اینستاگرام و دیدن فیلیمو.
تو یه دوره شرکت کرده بودم در مورد بازدارنده ها می گفت بازدارنده یعنی چیزی در کودکی اتفاق افتاده و در تو یه حسی بوجود آورده من بازدارنده بزرگ نشو داشتم هیچ کاری رو شروع نمی کردم هیچ کاری رو تموم نمی کردم کلی کار نصفه نیمه کلی کتاب نخونده کلی فیلم و دوره آموزشی ندیده.
رفتم سراغ سخنرانی های سایت رویال مایند و جول اوستین
کلیپی رو باز کردم ۲۵ دقیقه بود هی گفتم ولش کن میرم سراغ اینستا ولی گفتم بازدارنده نمی ذاره تمومش کنی ببین تا آخرش ببین و دیدمدش و تازه به وجد آمده بودم دو کلیپ دیگه رو هم دیدم همین حس اتمام یک کار عااالی بود.
