تست خواب یا پلی‌سومنوگرافی آزمونی است که برای تشخیص اختلالات خواب مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این آزمایش، فعالیت‌های مختلف بدن شما در طول خواب، مانند امواج مغزی، ضربان قلب، تنفس، سطح اکسیژن خون و حرکات چشم و پا، ثبت میشود. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا مشکلات خواب مانند آپنه خواب، بی‌خوابی و سایر اختلالات را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کند.
در طول یک تست خواب یا مطالعه خواب، پزشکان چندین سنسور با کارایی بالا برای تشخیص و ثبت نحوه عملکرد سیستم‌های مختلف اندام‌های بدن، از جمله سیستم قلبی عروقی، فعالیت مغز، سیستم تنفسی و فعالیت عضلانی برای بررسی و درک عملکرد عضلات بازوها و پاها، و همچنین حرکات فک در هنگام خواب قرار می‌دهند. این دستگاه‌ها فعالیت امواج مغزی (EEG)، سطح اکسیژن خون، ضربان قلب و الگوهای ریتم قلب (ECG) را ثبت می‌کنند و همچنین میزان تنفس در طول خواب را برای ارزیابی آپنه خواب اندازه‌گیری می‌کنند. علاوه بر این، یک تست خواب حرکت چشم (نرخ حرکت سریع چشم) و حرکت عضلات در بازوها، پاها و فک را برای شناسایی علل نگرانی‌ها، از جمله خرخر، اختلالات خواب، دندان قروچه، صحبت کردن در خواب و سایر رفتارهای غیر طبیعی در هنگام خواب تعیین می‌کند. پس از دریافت نتایج تست خواب یا پلی‌سومنوگرام، پزشک داده‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کند تا تشخیصی ارائه دهد، شدت بیماری را ارزیابی کند و یک برنامه درمانی مناسب برای اختلال خواب خاص تهیه کند.
خرخر شدیدی دارند.
علیرغم خواب کافی در شب، احساس خواب آلودگی بیش از حد در روز، خستگی شدید و احساس نشدن طراوت دارند.
بعد از بیدار شدن احساس خشکی غیر طبیعی دهان یا گلو دارند.
اغلب در طول شب ناگهان از خواب بیدار می‌شوند و هنگام بیدار شدن نفس عمیق و سریع می‌کشند.
دچار مشکل در تنفس، تنگی نفس یا مشکوک به آپنه خواب هستند.
در خوابیدن مشکل دارند و احساس می‌کنند که به اندازه کافی عمیق نمی‌خوابند یا خواب کم عمقی دارند.
الگوهای خواب غیرمعمولی مانند دندان قروچه، صحبت کردن در خواب، خوابگردی، اسپاسم عضلات یا تکان خوردن مکرر بازوها یا پاها در هنگام خواب، شب ادراری، کابوس‌های شبانه یا بیداری‌های مکرر شبانه در وسط شب را تجربه می‌کنند.
بی خوابی طولانی مدت و بدون توضیح دارند.
دارای شرایط زمینه‌ای هستند که ممکن است خطر ابتلا به هیپوکسی (کاهش اکسیژن خون) در هنگام خواب را افزایش دهد.
پزشک مشکوک است که ممکن است در هنگام خواب دچار تشنج شود؛ در این صورت، پزشک ممکن است از همراه بخواهد تا در مورد رفتار خواب و سابقه پزشکی سوال کند تا بتواند به طور کامل آنچه در طول خواب اتفاق افتاده است، از جمله هر گونه مشکل یا اختلال، را درک کند.
مشاغلی دارند که نیاز به تمرکز بالای در کار دارند یا در مشاغل پرخطر مانند خلبان و کاپیتان کشتی، راننده قطار، راننده قطار برقی، راننده کامیون و کنترل ترافیک هوایی کار می‌کنند.
تست خواب برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به اختلالات خواب هستند توصیه میشود. برخی از این شرایط عبارتند از:
افرادی که در معرض خطر ابتلا به آپنه انسدادی خواب (OSA) هستند.
افرادی که مبتلا به نارколепسی هستند.
افرادی که مبتلا به اختلال حرکت دوره‌ای اندام (PLMD) هستند.
افرادی که دچار تشنج یا صرع هستند.
افرادی که مبتلا به بیماری قلبی هستند.
افرادی که مبتلا به نارسایی کلیوی هستند.
افرادی که مبتلا به دیابت هستند.
افرادی که چاق یا اضافه وزن هستند.
افرادی که معمولاً کابوس‌های شبانه، صحبت کردن در خواب، خوابگردی را تجربه می‌کنند.
افرادی که دچار ترس از خواب، ترس از تاریکی (آکلوفوبیا) و ترس از تنها خوابیدن (آتوپوبیا) هستند.
افرادی که دچار وضعیتی به نام ناتوانی در حرکت هنگام بیداری یا خواب (فلج خواب) هستند.
افرادی که دارای اختلالات خواب حل نشده دیگر هستند.
تست خواب در کلینیک از پروتکل استاندارد بین‌المللی برای انجام تست‌های خواب استفاده می‌کند. این فرآیند معمولاً شامل گرفتن تاریخچه پزشکی جامع توسط پزشک، پرسیدن در مورد هرگونه شرایط مزمن سلامتی یا مشکلات مربوط به خواب و اخذ رضایت آگاهانه برای معاینه است.
فرآیند کلی برای یک تست خواب معمولاً در اوایل عصر، حدود ساعت 8 بعد از ظهر، زمانی که نور طبیعی وجود ندارد، آغاز میشود. با این حال، زمان‌بندی ممکن است بسته به ترجیحات و نیازهای فردی متفاوت باشد.
یک پزشک متخصص و یک تکنسین خواب قبل، حین و بعد از آزمایش، از جمله تجهیزات مختلف مورد استفاده، فرآیند معاینه را توضیح می‌دهند. تکنسین خواب از فرد مورد آزمایش می‌خواهد قبل از معاینه واقعی، ماسک فشار مثبت مداوم در راه هوایی (CPAP) را امتحان کند تا به آنها در آشنایی با تجهیزات، به ویژه در موارد آپنه خواب شدید، کمک کند. فرد مورد آزمایش تحت نظافت کامل فیزیکی قرار می‌گیرد و طبق دستورالعمل‌های کارکنان بیمارستان، لباس راحتی بیمارستان را می‌پوشد.
در طول آزمایش، تکنسین‌ها الکترودهایی برای اندازه‌گیری فعالیت امواج مغزی روی پوست سر، نزدیک بینی برای اندازه‌گیری سطح خروپف، در دهان برای بررسی آپنه انسدادی خواب (OSA)، روی عضلات چشم، روی شکم، زیر چانه و روی عضلات بازوها و پاها وصل می‌کنند. آنها همچنین برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب، سطح اکسیژن در نوک انگشت و سایر دستگاه‌های مانیتورینگ خواب تخصصی، تجهیزات نصب می‌کنند. در طول آزمایش، یک سرپرست بالینی و پرستار در تمام مدت حضور داشته و فرد مورد آزمایش را تحت نظر خواهند داشت تا از ایمنی و کیفیت داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول کل مطالعه خواب اطمینان حاصل کنند.
