بسم الله النّور
سلام خدمت دوستان ارجمند
یکی از کاربران ویرگول مطلبی در خصوص امید و ناامیدی ارسال کرد و نوشت: «این پست با نظرات شما کامل میشه!».
از آنجا که به نظر بنده، تیتر نوشتۀ او، ناامیدی را به کل مردم نسبت میداد و از طرفی ناامیدی را به مخاطب القا میکرد؛ برای او نظری نوشتم:
با سلام
کدام ناامیدی؟
آینده بسیار روشن است.
او در پاسخ بنده نوشت:
خوشا به سعادت شما. پست هاتون رو نگاه کردم و حدس میزنم این پستی که من نوشتم اصلا برای دوست خوبی مثل شما نوشته نشده.
دوباره به او پاسخ دادم:
با این که جواب سلام ندادهاید، اما از حسن کلام شما متشکرم.
شما یک مطلب را در عمومی منتشر کردهاید و به کل مردم اتهام ناامیدی را وارد کردهاید، پس به همه مربوط است!
نوشتۀ شما می توانست مورد انتقاد دوست خوبی مثل بنده (شوخی) قرار نگیرد، اگر همۀ مردم را به ناامیدی متهم نمیکردید.
پرسش بنده از شما این است: آیا روز 22 بهمن ایران بودید؟ آیا خروش میلیونی و شور و نشاط مردم را ندیدید؟ آیا مردم ناامید بودند؟ روز جمعۀ پیش رو، یعنی روز 2 اسفند که مردم در انتخابات شرکت میکنند را هم میتوانید ببینید. حتماً به عنوان یک ایرانی می دانید که ملت ایران بالاترین مشارکتِ انتخابات را در جهان دارند، چنین ملتی ناامید نیست.
پست شما بدون اشکال بود اگر عنوان مطلب ناامیدی را به همه انگ نمیزد.
به عنوان مثال اگر عنوان یادداشت تان بود:
اگر ناامید هستید بخوانید
یا
راهنمایی برای درمان ناامیدی
یا هر تیتر دیگری که به کل مردم ایران انگ ناامیدی نزند.
موفق باشید.
جالب این جاست که تا کنون چند بار کامنت آخر بنده حذف شده است.