پادکست شنیدن را از نو شروع کردم. قبلا چند باری تلاش کرده بودم اما رها میکردم. دقیق تر بگویم از همانجا که کمالگرایی دخالت میکرد، دیگر نمیتوانستم ادامه دهم. یعنی چه که بیا و اپیزود به اپیزود پادکست مورد علاقه ات را یادداشت برداری کن! شاید این مناسب یک نفر دیگر باشد اما به جرئت مناسب من نبود. اما حالا پس از رد شدن بی شمار ورقها ی تقویم ، با ناجی شروع کرده ام. و به هنر گوش دادن و شفاهی به خاطر سپردن پناه آورده ام. مثلا توی این چند روز درباره شخصیت خودشیفته، بند ناف عاطفی ،ترومای بین نسلی و چند تا موضوع جالب دیگر چیزهایی یاد گرفته ام . قسمت فوق العاده اش این است که قابلیت این را دارم که دوستی را به خانه ام دعوت کنم چای بنوشیم و درباره شان صحبت کنیم.
