اراده یکی از صفات نفس است که با تصور شروع میشه. بعد از بررسی، در خواستن (انجام دادن یا ترک کردن) کارهمت میکنه.
اراده یعنی توانایی ما برای انجام دادن کارها. اراده مشخص میکنه که چقدر برای ما آسونه که دست به کاری بزنیم، مثلا در مقابل خوردن تنقلات مقاوت کنیم یا بدوییم و ورزش کنیم. ودر نتیجه اراده ابزاری برای موفقیت در تمام عرصه‌های زندگیه.
اراده رو مثل یک ماهیچه تصور کنین: اراده چیزیه که ما می‌تونیم هر موقع که نیاز بود منعطفش کنیم یا بهش استراحت بدیم. اراده هم مثل ماهیچه، با تمرین قوی و ساخته میشه و اگربه اندازه ازش استفاده نکنیم از دست میره. و دقیقا مثل یک ماهیچه، اراده هم وقتی در طول روز دائم ازش استفاده کنیم، توانش رو از دست میده. اراده مهم ترین منبع ذهنی است.
ویکتورهوگو میگه: مردم فاقد قدرت نیستن. آنها فاقد اراده هستن
قدرت اراده و عمل گرایی به ما کمک میکنه زندگی دلخواه خودمون رو دنبال کنیم و بر روی رویاهامون تمرکز کنیم.
تا حالا چند بار شده که تصمیم گرفتیم کاری رو شروع کنیم اما نتونستیم. مثلا صبح ها نرمش میکنم، زبان یاد میگیرم، ورزش میکنم، از شنبه شبها زود میخوابم و صبحها زود از خواب بیدار میشم و .....
اینها جملاتی هستند که به خودمان می گیم و برای پوشاندن ضعف اراده به بهانه های مختلفی روی میاریم.
همه ما در پی اصلاح زندگی خودمون هستیم به آن فکر می کنیم ولی مغز بلافاصله بهانه میاره، که سخته شدنی نیست، ولش کن.
ساختار مغز انسان طوری طراحی شده که انرژی کمتری مصرف کنه بنا براین ما را وا می داره کار رو انجام ندیم.
مغز انسان به طور طبیعی دنبال منطقه امن و آسایش است.
به همین خاطر هر بار که می خواهیم کاری رو شروع کنیم یا اقدامی رو انجام بدیم یک نیروی درونی مانعمون میشه.
این نیروی درونی، مغز و ذهن ماست که با مانع تراشی ما رو از حرکت و تصمیم گرفتن باز می داره.
آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده این که چگونه می تونین بهترین زندگی ممکن را داشته باشین؟
