این رو که الان دارم مینویسم از چیزهایی بوده که همیشه میخواستم بگم ولی از گفتنش در رفتم چون کلام خوبی نداره و الان شروع میکنم به نوشتنش.
داستان از این قراره که تو شبکههای اجتماعی و حتی بین روابط دوستانم زیاد دیدم که وسط یه رابطه به هزار دلیل شر و ور ول میکنن میرن. با این جمله که من لیاقت تو رو ندارم یا تو بدون من خوشحال تری یا حتی خوشبخت تر.
اول اینکه برادر یا خواهر گرامی، شما بیجا میکنی جای بقیه نظر میدی، تو اصلا حق این موضوع رو نداری...
دوما اینکه میریم سراغ خودت. تو که نمیتونستی خوشبخت کنی غلط کردی اومدی! حالا که اومدی وظیفته خوشبخت کنی. مگه مردم مسخره شمان که امروز هزار تا قول خوشبختی میدین که مخ بزنین بعد یهو هیچی به هیچی.
و اما چرا اینو گفتم. چون جامعه آدم عوضی زیاد داره! به خودتون بیاین و دنیارو جای گهتری نکنید.
اگه امروز چنین حرفی زدی یا تصمیم اینجوری گرفتی. یکم چفت کن و سعی کن قوی تر قدم برداری تا هم خندههاتون بیشتر شه هم خوشبختتر شین.
اگه نظرتون متفاوته خوشحال میشم این پایین در موردش بیشتر صحبت کنیم ::)
پایان.
تندگویی های من،
حسین.