سبک دلی و رهایی واقعی در زندگی رو زمانی بدست میاریم ک درک کنیم:
ما هیچیم و پوچیم در این پهنه گیتی
هیچکدوم از حرفها و کارهای ما مهم نیست
این جادوی غریزه ماست ک تمایل دارد مارا مهم جلوه دهد. تا حالا انسانی رو ندیدم ک حس نکنه خودش مهم ترین موجود روی کره زمینه. اما این حس با خودش رنج فراوانی به دنبال داره ... چون مدام دنبال اینه ک مهم ترین باشه
این غریزه هدفی بجز بقا نداره. بقای یک گونه زیستی
شاید در وهله اول مواجهه با این مطلب سبب رنجش شما بشه
یا شاید احساس پوچی کنیم
ولی از دل این تفکر است ک اگزیستانسالیسم متولد میشود.
از هیچ و پوچ دنیایی متولد میشود بنام انسان...