هم کنکوری

سلام :)

امروز حین انجام کاری بودم که به این فکر افتادم که برای ثبت خاطره ،هرچند با کمی اکراه، بهتره که یکی از پست هام به کنکور اختصاص داده بشه.

ازین جهت که ادما توی اتش سوزی هیچ وقت به این فکر نمیکنن که از خودشون عکس بگیرن تا خاطره ی سوختنشون توی تاریخ ثبت بشه ،دقیقا همچین احساسی رو برای نوشتن این پست در این مقطع دارم،و فکر میکنم بیهوده اس!

بعد از اون جهت به این فکر میکنم که ،خب اگه کسی کامل و درست و صحیح درسشو خونده باشه چرا باید بسوزه؟ بعد به این فکر میکنم که حتی عازم ترین رسخ ها هم( راسخ ترین عزم ها :/ ) توی سال کنکور دچار سوراخ ترین عزم ها میشن و شاید یکی از وجهه های ترسناک کنکور،به خاطر این ایجاد میشه که انگار سوار یه اسنپ شدیم که علیرغم اینکه رانندش خودمونیم ، هیچ اعتمادی بهش نداریم و هی وسط راه مشخصاتشو چک میکنیم که نکنه اشتباه سوار شدیم! بعد وسط راه یا بنزین ماشین کم میاد،یا خودمون دچار مشکلات روحی یا جسمی و گوارشی میشیم که مجبور میشیم بزنیم کنار، یا جاده لغزنده میشه، یا خطر پرتاب سنگ از کوه هست . و شاید جالب ترین قسمت ماجرااا اینه که : میدانم کجا میروم ، اما نمیدانم و اطلاعی ندارم :)))) و فقط نقش کنکور دی ، که نقش اعظم پلیس راه رو ایفا میکنه با این تفاوت که ممکنه یا نا امیدتون کنه و باعث بشه بزنید کنار ، یا امیدوارتون کنه و باز هم بزنید کنار ( قصه ی خرگوش و لاکپشت) یا هم باعث بشه بیشتر مراقب رانندگیتون باشید و سالم تر رانندگی کنید!

توی این مسیر شما در بهترین حالت ماجرا ، یه هدف دارید، بعد که میرسید وسطای راه( مثلا از دی به بعد) یه مکانیزم دفاعی ( که ممکنه از هزار عامل نشات بگیره ) میاد توی گوشت میخونه که : ببین نگران نباش ولییی اگه نشد و نرسیدی ، یه هدف دیگه رو انتخاب کن که یهو بعد کنکور تَرَک نخوری، بعد اون وسط یه فکر میاد سراغم که .. اصلا قرار نیست کنکور مسیر زندگی ادمهارو معین کنه ، ادمها میتونن در هر برهه زمانی از عمرشون هدفهایی که توی ذهنشون هست رو دنبال کنن و بهشون برسن و هزاران فکر دیگه که به دلیل ضیق وقت بهش فعلا نمیپردازم.

و اما کسی مثل من که توی چندین شاخه مختلف مهارت نسبتا خوبی داره، و چند تا رشته میتونن در رسیدن به هدفش نقش داشته باشن ، قبل کنکور و بعد کنکور مثل این میمونه که برم قسمت انتظار فرودگاه ، یه پلاکارد دستم بگیرم که (مثلا )روش نوشته : پذیرای مهندسی برق ،معماری و مخابرات هستیم. و دست اخر یکی از اینا باهام برگرده خونه،یعنی چگونگی ترین حالت ممکنم :))

ولی در اخر میخوام خطاب به همه کنکوری ها ( هم کنکوریِ عزیزم ! ) بگم که ، اگه برای رسیدن به هدفتون ، کنکور کاتالیزگره، ازش استفاده کنید و تا اخرین لحظه تلاش کنید که ورق رو برگردونید و این رو هم بدونین که توی اغلب حس هایی که بهتون دست میده تنها نیستین ، ما همه باهم هستیم :)

24 فروردین 402