307 نفر در روز چهارشنبه دوازده اردیبهشت مطالب حقیر را مورد مطالعه قرار دادند.آمار خوشحال کننده ای بود.ولی از این تعداد فقط نزدیک به پانزده درصد از خودشان واکنش نشان دادند و این بسیار ناراحت کننده است.منظور از واکنش:لایک کردن مطلب یا نظر مخالف و موافق دادن است.چرا 270 نفر باید مطالب تو را بخوانند و بدون هیچ واکنشی،آنها را ترک کنند.
پست"چند دلیل قطعی برای انقراض ما ایرانی ها تا چهارصد سال دیگه!"که دو روز پیش منتشر کردم را تا الان نزدیک به 90 نفر مشاهده کرده اند.از این 90 نفر،8 نفر(کمتر از 10 درصد)پُست را لایک کرده و از همین 8 نفر،7 نفر نیز نظر موافق هم داده اند.این یعنی 82 نفر فقط پست را باز کرده و خوانده یا نخوانده آن را ترک کرده اند. فرض کنیم از این 82 نفر،تعدادی از مطلب خوششان نیامده و آن را ترک کرده اند.آن تعدادی که مطلب را خوانده اند چرا هیچ واکنشی از خودشان نشان نداده اند؟!
شاید بتوان رای کسانی که مطلبی را می خوانند و هیچ واکنشی به آن نشان نمی دهند را رای ممتنع قلمداد کرد.چه کسانی رای ممتنع می دهند؟به نظر بنده برای خوانندگانی که رای ممتنع می دهند،فرضیه های زیر متصوّر است:
فرضیه اول(بهترین و خوشبینانه ترین فرضیه):خواننده ای که مطلب را خوانده است و خوشش هم آمده ولی اصلاً یادش رفته است آن را لایک کند.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان لطفاً اگر خوشتان آمده حواستان به لایک کردن باشد.
فرضیه دوم:خواننده ای که مطلب را خوانده است و خوشش هم آمده ولی گمان می کند لایک کردن یا نکردن مطلب اصلاً مهم نیست.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان باور کنید لایک کردن برای اکثر نویسنده ها خیلی مهم و حیاتی است و مشوّقی است برای نوشتن بیشتر و بهتر.
فرضیه سوم:خواننده ای که مطلب را خوانده است و با آن حال نکرده است ولی از ترس سانسور و یا اینکه به تریج قبای نویسنده مطلب بر بخورد،بدون نوشتن یک کلمه،آن را ترک کرده است.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان لطفاً از هیچ احدالناسی نترسید.در چارچوب ادب و احترام،هر چقدر می توانید مخالفت کنید و ساز مخالف بزنید.
فرضیه چهارم:خواننده زبلی که مطلب را خوانده است و حالش را برده ولی چون با نویسنده آن نمی کند، بدون هیچ واکنشی صفحه(بخوانید صحنه!)را ترک می کند.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان لطفاً اگر پستی را خواندید و خوشتان آمد بدون هیچ تعصّب بیهوده ای(تعصّبی برآمده از مطالب خوانده شده قبلی آن نویسنده یا تعصّب شغلی یا...)به نویسنده آن حال بدهید و مطلب را لایک کنید.
فرضیه پنجم:خواننده ای که مطلب را خوانده و از آن بدش آمده ولی برای مخالفت،حال ندارد.در این حالت رای ممتنع را می توان همان رای مخالف خواننده ای قلمداد کرد که حال نوشتن حتی یک کلمه مثل"مخالفم" را در قسمت نظرات نداشته است.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان لطفاً اینقدر بی حال نباشید.
فرضیه ششم(منحوس ترین،بدبینانه ترین و بعیدترین فرضیه!):خواننده ای که تنها ملاکش برای لایک کردن و نظر دادن،عکس پروفایل و نام نویسنده آن است.اگر از عکس و نام پروفایل خوشش بیاید مطلب را لایک می کند و نظر هم می دهد.اگر خوشش نیاید بدون هیچ واکنشی،خارج می شود.خطاب به این خوانندگان می توان گفت:دوستان به هر که یا هر چه که می پرستید قسم،این رسم جوانمردی یا جوانزنی(این کلمه صرفاً برای این ساخته شد که به فمینیسم ها برنخورد و اعتراض نکنند!)نیست.
لطفاً فرضیه های بعدی را شما بنویسید.آرای ممتنع،آرای چه کسانی است؟!خطاب به آنها چه می توان گفت تا از این پس رای ممتنع ندهند؟!
اگر خواستید و صلاح دانستید با لایک کردن این پُست و ارائه نظرات خوب خود،این پست را در دقیقه نود(در 16 ساعت باقیمانده تا بامداد فردا)جز مطالب برگزیده هفتگی ویرگول قرار دهید تا افراد بیشتری آن را بخوانند.بلکه سبب فعال تر شدن خوانندگان پُست های ویرگول در آینده گردد.
