هممون یه روزی بود که داشتیم زندگیمونو میکردیم که یهو افتادیم وسط فضای مجازی، فضای سیاه و سفید فضای تلخ و شیرینی که با خودش بسیاری از راه حل ها و معضلات رو به همراه داره، ولی مقصود من از دست به قلم شدن این نبود !
مقصود من از نوشتن این چند خط نوشته این بود که یه ذره بیشتر راجع به تکنولوژی هایی که به رایگان در اختیارمون قرار میگیره صحبت کنیم و یه نتیجه گیری کنیم که حضور در چه جاهایی ماندگاریشون بیشتره !
همونطور که میدونید برای LIVE اینستاگرام نیاز به پرده سبز و استودیو و سه پایه و رینگ لایت و ... هست تا بتونیم تولید محتوا کنیم و بدیم بیرون که شاید ملت خوششون بیاد یا شایدم خوششون نیاد.
رفته رفته فضاهای مختلفی ارائه شد از جمله اونها رسانه کلاب هاوس بود، کلاب هاوس تمام هزینه های مرتبط با پخش زنده و تجهیزاتی که برای اون نیاز داریم رو تقریباٌ به صفر رسونده، یعنی شما فقط کافیه یه گوشی داشته باشید و صدا رو منتقل کنید توی هر شرایطی هم باشید مخاطبتون از پشت ویترین صفحه نمایشش شما رو نمیبینه.
توی بررسی که من داشتم توی کلاب هاوس بیشتر گروه های ایرانی گروه های بدرد نخور و پوچی هستند، به طوری که یا برای دوست یابی ساخته میشن یا برای نقد و بررسی انتخابات، من موندم بعد از انتخابات قراره راجع به چه چیزهایی صحبت کنند؟ بگذریم ...
خیلی از مودریتور های خارجی هستند که در کشورهای عربی و کشورهای غربی حضور دارند توی پخش زنده ای که دارند معمولاٌ یک روانشناس دکتر یا یک متخصص میارن و راجع به یه موضوع مشخص صحبت میکنن که این میشه ارزش افزوده برای اون روم و حتی ممکنه در آینده نزدیک برای حضور در روم ها یک هزینه ای باید پرداخت بشه به مودریتورها .
اما هیچی اینجا یعنی ویرگول نمیشه ! ویرگول درسته امکانات بقیه شبکه های اجتماعی رو نداره ولی یه شبکه ای هستش که بیشتر شبیه درخت جاودانگیه.
توی ویرگول من یاد گرفتم قبل از حرف زدن فکر کنم، به مصدر حرف هام دقت کنم که به چه پشتوانه ای دارم حرف میزنم چون مخاطب امروز نه سالها بعد ممکنه بیاد و در باره متنی که نوشتم نظر بده پس باید طوری بنویسم که بتونم از حرفم دفاع کنم.
پس ما اینجا هستیم تا برای همیشه حرف هایی بزنیم که توی تاریخ ثبت میشه برعکس خیلی از رسانه هایی که حرفمون رو یک مخاطب میشنوه و الباقی کسایی که نشنیدن شانس شنیدن حرف های ما رو به صفر میرسونن.
پیشنهاد میکنم در ویرگول بنویسید تا ماندگار شوید، سالها بعد در گذر جاده عمر در واپسین لحظه های بی کسی تنها کلمات ما هستند که موندگار میشن، پس مینویسم به امید ماندگار در دنیایی که معنی ماندگاری در اون تعریف درستی نداره.
ویرگول واسه من یعنی جمله ای که تموم شده ولی هیچوقت میلی به پایان نداره...
