این روزها بعضی ها با خودشون هر کاری می کنند تا دیده بشوند.برای اثبات این مدعا،نویسنده مجبور است علی رغم میل باطنی اش از تصاویری استفاده کند که ممکن است موجب تکدّر خاطر شما شود.بنابراین پیش از خواندن مطلب توسط شما دوست عزیز از بابت درج تصاویر مذکور پوزش می طلبم.
هدف نویسنده در نوشتن این مطلب این بوده است که پدیده ای تلخ و بی نهایت زشت را با چاشنی طنز،نقد کند تا کمترین خستگی روحی را برای شما در پی داشته باشد.امید است مفید فایده واقع شود.
شما از من بهتر می دانید که اگر چیزی در گوشه ای از جهان مُد شود،به احتمال زیاد و به لطف ماهواره،حتماً بعد از آن گوشه در ایران ما مُد می شود.حالا مُد شدن آن چیز یک طرف قضیه است، افراط و از آن ور بوم افتادن در آن مُد، طرف دیگر!
از میان این مُدها، سوراخ کاری بدن یا«پیرسینگ یا Piercing»،بدجور دارد مسئله می شود.
متاسفانه مُد سوراخ کاری بدن،خیلی زودتر از آنچه در تصورتان بگنجد، در کشور ما رخنه و با سرعت زیادی رو به افزایش است.زحمت این سوراخ ها را مانند خیلی از کارهای دیگر که خودتان بهتر می دانید، کلينيک‌هاي زيبايي،آرايشگاه هاي زنانه و مردانه در گوشه و کنار شهر،می کشند. برخی از ملّت همیشه در صحنه هم با پرداخت هزینه های مالی و مخصوصاً جانی(عفونت‌‌هاي خطرناک و...)استقبال شایانی از این سوراخ ها به عمل می آورند.به طوری که بیم آن می رود دیر یا زود،همه خودشان را آبکش کنند!
یکی نیست به این بنده های مخلص خدا بگوید به پیر،به پیغبر هر سوراخ و منفذه ای که لازم بوده خدای لایتناهی به ما داده است و ما با همین سوراخ هایی که داریم می توانیم تا روزی که نمرده ایم، به خوبی زنده مانده و به زندگی عادی مان ادامه بدهیم!
حتماً می پرسید حالا کجای بدن را سوراخ می کنند؟بپرسید کجای بدن را سوراخ نمی کنند؟! سوراخ کاری در اطراف لب،گونه،غضروف گوش،زبانه گوش،دیواره بینی،زبان،ناف،بین انگشت ها،پشت گردن،لگن و اعضایی که از بردن اسم آنها در اینجا به شدت معذورم،صورت می پذیرد!
دوستی تعریف می کرد:یکی از دوشیزه های فامیل دو هفته دولّا دولّا راه می رفت.همه نگران شده بودیم که بنده خدا به احتمال زیاد به بیماری لاعلاجی دچار شده است.خانواده اش داشتند می رفتند سراغ نذر و نذور و این حرفها که کاشف به عمل آمد که دوشیزه مکرّمه محترمه سرکار خانم،به صورت خیلی یواشکی و بی اذن پدر،پسر و روح القدس،پیرسینگ ناف کرده اند و گویا پیرسینگ(سوراخ کردن) ناف،پدر در می آورد!
مسئولان امر نباید بگذارند این کار مانند خیلی از کارهای دیگر،از چارچوب و قاعده خارج شود،به طوری که دیگر جزء با زور نتوان کاری کرد.
من اصلاً نمی خواهم بگویم که باید از فردا راه بیفتیم و طی یک طرح ضربتی و چند فوریتی جلوی ملّت را بگیریم و سوراخهایشان را بشماریم-البته با رعایت مسائل شرعی و ترجیحاً با لوازم و ابزار الکترونیکی سوراخ شمار که شکّ نکنید چینی ها حداکثر دو روز بعد از نشر این مطلب خواهند ساخت- و هر کس بیشتر از حد مجار سوراخ داشت،مجازاتش کنیم!
در تصویر زیر ببینید که این پسر جوان سوراخی در لپ هایش ایجاد کرده که حتی بستن دهانش برای درد سر شده است.به نظر شما قصدش چه بوده؟برای دندانهایش ویترین درست کند؟کار دندانپزشکش را آسان کند؟مردم ببینند دارد چه می خورد؟یا نه فقط دیده شدن به هر قیمتی؟
دوستی دیگر تعریف می کرد:یکی از بستگانمون راننده تاکسیه،چند وقت پیش یک خانمی خودروی او را دربست می گیرد.موقع رفتن به مقصد مورد نظر،خانم مذکور خیلی متشخّصانه روی صندلی جلو می نشیند. موقع برگشتن خیلی به سختی،غیرمتشخّصانه و ... روی صندلی عقب می نشیند.در طی مسیر و از آه و ناله ها و صحبت های خانم پشت گوشی همراهش،کاشف به عمل می آید که پای سوراخ کاری و حلقه انداختن در میان(!)،وسط بوده است!
اگر بخواهم هر مطلبی که در باب این موضوع نازیبا و زننده،به دست آورده ام را بنویسم،حوصله تان سر می رود و این صفحه هم به اتمام نمی رسد.فقط تاکید می کنم اگر جلوی این پدیده زشت گرفته نشود،گلاب به روی تان،دیر یا زود در کوچه و محلّه تان مردم را به این شکل هم خواهید دید.
ببینید با خودش چه کار کرده؟اینقدر صورتش را سوراخ و مثلاً زیورآلات به آن آویخته که دارد بلانسبت(!) شبیه اتوبوس های پاکستان می شود!
آیا برای دیده شدن کارمان به جایی رسیده که باید تن شریف مان را به دست-اگر بتوان گفت انسان-انسان های سودجو و این ابزارها بسپاریم:
به خدا برای دیده شده هزار راه درست و درمان وجود دارد.اگر پیدا کردن این راهها را «به نرمی» به مردم نشان دهیم،شاید مجبور نباشیم برای نجات آنها از بیراهه هایی از این دست،«به سختی»متوسل شویم!
از ما گفتن و از آنهایی که باید،نشنفتن!
« گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من؛آنچه البته به جائی نرسد فریاد است.»
mohsenijalal@yahoo.com
