وقتی غمگین و گریانیم، کوچکترین صدای خنده دیگران را چند برابر می شنویم!
وقتی شادان و خندانیم، بلندترین صدای گریه دیگران را اصلاً نمی شنویم!
خنده و گریه به همین سادگی ها هم نیست. یک نیروی مرموزی در دل این دو نهفته است.
دکتر ابراهیمی دینانی(فیلسوف دوست داشتنی)در باب خنده و گریه می گوید:
در گریه، انقباض و در خنده انبساط، دو شاخصه اصلی محسوب می شود. گریه و خنده، مظهری از انبساط و انقباض درون آدمی است. هرچه درون آدمی منبسط باشد، نمود ظاهری اش در خنده بیشتر و هرچه منقبض تر باشد، نمود بیرونی اش در گریه بیشتر است.
مراقب باشیم که این انبساط و انقباض چه و قت و کجا دارد در درون ما رخ می دهد.
