خدایا از میون این همه سندروم؛
به من سندروم «موهای شونه نشدنی»دادی!
سندرومی که منو از شرّ شونه زدن موهام خلاص کرد.
سندرومی که بابام می گه توی همه ی جهان،فقط صد نفر اونو دارن.
سندرومی که موهام به هر طرف که دلشون بخواد می رن،نه هر طرف که من بخوام!
سندرومی که برای اون،هر کی منو به یک اسمی صدا می زنه:وزوزی،جارو،زنبور زرد و...!
سندرومی که برای اون،عموم هر وقت منو می بینه می گه:«دوباره بابات زدتت به پریز برق؟!»
بابام می گه:«من خیلی خوشحالم تو این سندرومو داری.چون هیچ وقت گم نمی شی!»
مادرم می گه:«به نظرم تو با این سندروم،خوشگل ترین دختر دنیا هستی!»
برای همین خدایا به خاطر این سندرومی که به من دادی خیلی دوست دارم.
mohsenijalal@yahoo.com
